GESLAAGD!!!! - Reisverslag uit Paris 18 Buttes-Montmartre, Frankrijk van Floortje IJssel de Schepper - WaarBenJij.nu GESLAAGD!!!! - Reisverslag uit Paris 18 Buttes-Montmartre, Frankrijk van Floortje IJssel de Schepper - WaarBenJij.nu

GESLAAGD!!!!

Door: Floortje

Blijf op de hoogte en volg Floortje

12 December 2013 | Frankrijk, Paris 18 Buttes-Montmartre

Langzaam loop ik over straat. Niet zo snel en gehaast als in Parijs. Ik loop door een straat en ook nog in de zon. Niet in de schaduw, omdat de hoge gebouwen alle zon tegen houden zoals in Parijs. Ik ging weer naar mijn tweede gezin toe met 2 kleine zusjes en een klein broertje. En twee lieve ouders. Nog steeds vind ik het zo bijzonder dat ze mij, een wild vreemde, voor twee weken in hun gezin opnamen. En gelukkig klikte het super goed en is het altijd feest om weer naar ze toe te gaan. Daar kom ik altijd even bij en laten ze mij de mooie plekjes buiten Parijs zien. Dit keer een prachtig park waar, zoals bijna overal rondom Parijs, een kasteel was gebouwd. Maar nu staat hij er alleen niet meer. Het gebied was werkelijk wonderschoon! En de lucht zo fris. Echt heerlijk zo'n paar dagen. Op woensdag ging ik weer terug naar huis en moest ik in de ochtend oppassen. Lekker met de kindjes naar buiten. Aimee is moeder aan het spelen tegenwoordig. Alles wat ik met max doet, doet zij met de pop. Ik ga dansen met Max, dan zij met de pop. Ik pak Max in om naar buiten te gaan. Dan de pop ook. Max in de buggy, dan de pop ook in de poussette. Ik met Max en Aimee naar buiten. Ja hoor pop ook mee. Een meisje van nog geen twee jaar dat naar het speeltuintje loopt als een moeder met de baby in de poussette. Iedereen vond het schattig. Twee meiden met een kinderwagen. 1 levend kind en 1 pop. De dames op stap kan je wel zeggen. Na onze mega wandeling was de kleine meid alleen wel zo moe. Dus die viel meteen in slaap. Max daarentegen niet. Wel gezellig hoor even qualitytime met de baby. Na het oppassen ging ik bij de sacre coeur op de trappen zitten. Al gauw raakte ik aan de praat met een Engelsman. Het was super gezellig en maandag gaan we wat met elkaar drinken. Als je alleen bent is het wel veel makkelijker om nieuwe mensen te leren kennen. Je hebt niemand om op terug te vallen, dus je moet wel. Get out of your comfort zone and let the world get in. The world is already open. You are the one who needs to be unlocked. Na een leuk gesprek over echt alles ging ik op huis aan om m'n eten te maken want ik moest opschieten. Er was een jazzvoorstelling die ik graag wou zien en ik moest natuurlijk wel op tijd zijn. Het was de meest rare voorstelling die ik ooit heb gezien. Het was sowieso ook het meest rare theater dat ik ooit heb gezien. Zodra je de trappen oploopt naar montmartre was er aan de rechterkant een theatertje. Werkelijk piepklein. Er was plek voor 20 personen. De eigenaar was een soort verwaterde hippie die ook toen het donker was een zonnebril droeg. Hij had lang haar dat hij zeker niet gewassen en geborsteld had toen hij uit bed kwam. Ik ging zitten en hoefde niet te betalen. Nouja blijkbaar wel, tenminste het was de bedoeling dat je wel betaald, maar ze zullen niet tegen je zeggen dat je nog moet betalen. Ik heb uit eindelijk uit eigen initiatief betaald, maar ik had ook kunnen gaan zitten en later weg kunnen lopen zonder te betalen. Had me toch 8 euro gescheeld. Nu de vraag was het optreden de 8 euro waard. Zeker niet! Er waren 3 mannen, 1 op de gitaar, 1 op de contra bas en 1 op een dwarsfluit. De man op de dwarsfluit floot extreem vals. Het was jazz en echte jazz is erop gebaseerd dat iedereen zijn eigen stukje speelt en samen moet het een geheel vormen of moet het passen. Als een puzzel eigenlijk. Nou deze mannen kregen de puzzel niet in elkaar. Het klonk echt vreselijk. Maar wat het grappige was, was dat ze zelf helemaal op gingen in hun muziek. Tot aan de pauze hadden ze alle drie continue hun ogen dicht en maakten ze spastische bewegingen met hun hoofd als ze weer een hoge toon aan het fabriceren waren. Toen het pauze was zijn een Amerikaans meisje en ik samen weggevlucht en zijn we samen wat in een bar gaan drinken. Daarna moest ik me nog haasten want ik had ook nog een rendez-vous met Bram in la fourmi. Daar dronken we nog een flesje wijn en een biertje. Op het moment dat ik het biertje om gooide was het tijd om naar huis te gaan. 'S avonds een tijger met mooie verhalen 's ochtends een kater die haar bed niet uit kan komen. Dus om 12 uur was ik eindelijk aangekleed en wel, en ging ik naar mijn diploma uitreiking, want ja jongens ik ben GESLAAGD!
Heel formeel met een toga en zo'n vierkante hoed heb ik mijn diploma in ontvangst weten te nemen. Met een gemiddelde van een 15,42/20. Ik zeg helemaal mooi!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Floortje

Floortje naar het einde van de Wereld. En ze is nu in Zuid Afrika.

Actief sinds 28 Aug. 2013
Verslag gelezen: 274
Totaal aantal bezoekers 31649

Voorgaande reizen:

20 November 2016 - 10 Februari 2017

This is Africa

19 Augustus 2015 - 03 Februari 2016

Internship Thailand

29 Augustus 2013 - 15 Januari 2014

Parijs

28 Augustus 2013 - 31 December 2013

Mijn eerste reis

Landen bezocht: