Fransen, vreemde vogels

Thriller, thriller nights. La thème étais horreur. C'était une soirée très agréable avec beaucoup de belle musique. Ik heb het over de avond waarop Lina haar debuut maakte en natuurlijk door zal breken als zangeres. Lina had me uitgenodigd voor haar muziek uitvoering en natuurlijk kwam ik kijken. Na het oppassen stapte ik meteen in de RER naar Saint Germain en Laye. Voor het eten werd Lina al in de kleren gehesen. Dat natuurlijk allemaal eng moest zijn aangezien het thema horreur was. Ze zag er geweldig uit. Met alleen maar zwarte kleren. Haar dat getoupeerd was en ogen die helemaal zwart waren. Ook al kon je nog steeds haar lieve gezichtje er heel goed doorheen zien. Voor het eten moest wel even de zwarte lippenstift eraf in verband met uitsmeer gevaar.
Sinds tijden had ik niet meer zo'n maal gehad. Gewoon lekker frituur met kroketten. Heerlijk. Na het eten moesten we wel op gaan schieten want de voorstelling ging beginnen. Het was echt een voorstelling van jong en oud met alles door elkaar. Van een vrouw van in de 40 op een saxofoon samen spelend met een jongetje van een jaar of 15 begeleid door een zangeres van een jaar of 25. En bij het volgende nummer waren er weer van die grote verschillen in leeftijd en instrumenten, maar juist dat maakte het heel leuk. Toen Lina's optreden werd aangekondigd kwam er een vent met een hoge staart en een hippiebril het podium op. La chanson de Michel Jacqson, sriller. Tsja, waar zouden we zonder programma boekje zijn geweest? Ik had anders niet geweten wat ze ging zingen hoor. Dat engels van de oudere fransen is echt op een niveau waar je geen u tegen kan zeggen.
Lina wist er samen met haar zang groepje een spetterend optreden van te maken. Achteraf werd verteld wie wie was en werd er voor chaqu'un een applaus gegeven. Maar Fransen zijn zo bescheiden. Een persoon verteld van iedereen wat ze bespeelden en de naam, maar deze persoon zal nooit vertellen wie hij of zij is en daarna een applaus krijgen, nee dan moet er iemand anders speciaal naar voren lopen en deze persoon zijn naam noemen. Wij Nederlanders zijn daarmee zo anders. Als ik een applaus wil zorg ik daar zelf wel voor hoor. Doe toch niet zo bescheiden.
Na een leuke avond hebben we nog een tijdje na gepraat op de bank. De volgende dag was zo'n heerlijke gezinsdag. Die je thuis bij je ouders ook zo lekker kan hebben. Niet al te veel doen. Lekker kletsen, beetje uitrusten en toen rond 16 h ging ik weet naar huis want 's avonds had ik nog een dinertje met Bram en Valentina. Wat dat betreft ben ik wel wat Franser geworden, want Fransen houden van een goeie avond voordat de zware werkweek weer gaat beginnen. Niet dat er voor mij ook nog maar iets te doen is aangezien ik geen school meer heb. Eeuwige vakantie hier, maar goed een afsluiter van het weekend mag ook best gevierd worden.
Vandaag heb ik ook wel echt een aantal vreemde dingen meegemaakt. Ik liep over straat en ik heb nog nooit gehad dat ik zomaar op date werd gevraagd. Maar ik liep langs en het ging ongeveer zo. Hee meisje, studeer jij hier? Oh is het al afgelopen? Wanneer ga je terug naar Nederland? Mag ik je nummer? Zullen we een keer wat drinken? Waarom niet? Heb je een vriendje ofzo? En dan moet je natuurlijk ja zeggen anders kom je niet van hem af. Ik had deze jongen nog nooit eerder gezien en het was op straat. Niet eens in een bar of iets dergelijks.
Vervolgens ging ik iets afspreken met een Indiër die ik al een keer eerder had ontmoet. Deze vent vindt mij helemaal geweldig. Hij kon ook niet ophouden het te zeggen. Ook al snap ik niet zo goed waarom, ook omdat hij me amper heeft horen praten. Ik weet dat ik best veel praat, maar ik kwam gewoon niet tussen zijn verhaal. En telkens als ik wat begon te vertellen zei hij. Sorry for interrupting, but... Dit is letterlijk 10 keer gebeurd. Vervolgens begon hij een lijst met onderwerpen waar we het echt de volgende keer over moeten gaan hebben. En gij schreef het allemaal op. Ik zie het gesprek nu al voor me. We pakken de lijst erbij en afstrepen maar... Echt een vreemde vogel. En nog het aller vreemdste was, was dat hij me een voetmassage wou geven. In het café... Sowieso hou ik niet van voeten, niet van gekriebel onder mijn voeten en ik vind het absoluut niet gepast in een café. Bedankt meneer met de voeten fetisj. Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar.