Wegwerpcamera

Japanners die hun vakantie bekijken door een lens en maar plaatjes blijven schieten. Voor hun begint de vakantie pas achteraf als ze aan vrienden en familie kunnen laten zien wat ze allemaal hebben gezien. Waar is de tijd gebleven dat we alles nog gewoon met rolletjes deden en dat we door een kijkdoos moesten kijken in plaats van op het schermpje van onze foto camera's. Nou Irene had die tijd mee genomen. Een leuk wegwerpcameratje. "Voulez-vous prendre un photo?" "Mais non, il existe encore?" Jaja, dit kennen ze al heel lang niet meer in Parijs. We hebben hier dan wel 4 Hema's, maar ook bij deze Hema's zijn geen wegwerpcamera's meer te koop. En er is ook geen fotoservice. Hier in Parijs is volgens mij echt geen plek meer om je rolletjes te laten ontwikkelen.
Maar goed ik hoop dat meneer"il existe encore" wel een mooie foto heeft gemaakt, want ik weet niet of Irene ooit nog naar Parijs komt om mij daar op te zoeken en we de foto overnieuw zouden kunnen maken. Dit euforische weekend moest dan ook goed vastgelegd worden.

Welkom op mijn kamer. Ze vond het groter dan ze had verwacht. 8 m² is ook niet zo vreselijk klein. Alleen met een schuin dak is het gewoon veel minder. Anders had je veel meer m3.
Na haar spullen gedumpt te hebben gingen we maar meteen naar de rue de Rivoli. Even lekker shoppen, mensen kijken, koffie drinken, pracht en praal van Parijs bewonderen. Zoals bij hotel de ville. Klik. Dat was foto 1 van het rolletje. Koffie bij Starbucks. Klik, foto 2. En toen, toen stopten de foto's. Dat is vaak zo, als je het leuk hebt of gewoon een goed gesprek, dan vergeet je foto's te maken. Mensen die heel veel foto's maken hebben het volgens mij veel minder naar hun zin. Tenzij, het of hun hobby is, of ze zijn gewoon camera geil. Dan zal je het wel leuk hebben.
Na een tijd geshopt te hebben, maar niks te hebben gekocht (of gebruik je dan een ander werkwoord dan shoppen?) gingen we weer op huis aan. Irene was trouwens wel flink geslaagd. Helemaal top ziet ze er weer uit.
We trokken een fles open en aten heerlijk stokbrood een macaron en kaas. Klik foto 3
Vervolgens begon ik met koken. Very easy maar very delicieus. We aten op de grond, want op bed eten is ook zowat. Klik foto 4.
Na het eten gingen we mijn favoriete kroeg in. Gewoon gezellig kletsen. Maar natuurlijk werd de groep snel uitgebreider. Uiteindelijk zaten we met ongeveer 10 Fransen aan tafel en een beetje te kletsen. Ook aan 1 van hen vroegen we of ze een foto wouden maken. "C'est quoi ca?" "C'est un camera, tu connais, pour fais des photos?" "Mais il existe encore?" Haha mooi! Maar hij maakte een mooie foto, of nouja hij liet hem door iemand maken, want hij wou zelf ook dol graag op de foto. Klik foto 5
De volgende dag gingen we ontbijten bij le pain quotidien, na een heerlijk maal van 2 verschillende broden en een jus d'orange presse waren wij voldaan. Dan alleen nog de vraag wat doe je op je broodjes als je keus hebt uit wel 4 verschillende soorten jam en witte chocolade pasta en pure en noem maar op. Nou van alles gewoon een beetje, maar we hadden brood te weinig om alles uit te proberen. Ook maar 1 oplossing. De oude vrouwtjes naast ons waren al vertrokken en hadden heel veel onaangeraakt brood achter gelaten. Dus we wisselde even ons lege mandje met hun volle mandje. Das pas zuinig met eten omgaan, anders wordt het toch maar weggegooid. Klik foto 6
Daarna gingen we de Marais in. Lekker vintage shoppen, ja ja we zijn allebei geslaagd. Irene met een bloesje en ik met een sjaal van nep bont. "Monsieur j'ai un petit question. C'est vrai fur?" "Ehm non, je ne pense pas." "Mais bien, je le prends." Dat had hij werkelijk nog nooit gehoord hij moest er spontaan van lachen en de vrouw achter me in de rij ook. Zij vond het juist heel leuk van mij en begon me te overladen met complimenten. Echt een soort karma gevoel hier. Ook al weet ik niet of mijn aankoop nou echt een goede daad was, toch leuk om daarna complimentjes te krijgen.
Vervolgens gingen we een broodje falafel halen. De beste in de wereld. En oh wat was hij goed. Er stonden alleen echt rijen. Ongelofelijk. Sommige van een uur. Wij hoefden gelukkig niet zo lang te wachten. Maar ik moet eerlijk zeggen ik zou het er wel voor over hebben. hoe langer je op je eten moet wachten hoe beter het smaakt. Dat is toch ook zo in een restaurant. Klik foto 7
Daarna gingen we even thuis zitten. Maar vervolgens al gauw naar de hoekkroeg voor een heerlijk wijntje. Een goeie borrel voor het eten doet altijd goed. Als je het warm hebt en half rozig bent en dan beginnen aan je eten. Dat is echt het beste! Klik foto 8
Daarna gingen we natuurlijk uit eten. Bij een klein bistrootje waarbij je echt letterlijk kreeg wat er op de kaart stond. Ik nam namelijk 7 uur gegaard lamsvlees met aardappelpuree. Nou dan krijg je er dus ook echt nul groenten bij. Of nou niet helemaal waar. Een half cherry tomaatje ter garnering. Maar goed, t was lekker. Daarna namen we nog wel een toetje. En die was het zeker waard. Klik foto 9
Toen was het alweer maandag. We ontbeten bij mij thuis en vervolgens moest ik naar school en heeft Irene even geleerd. Na school nam ik de beste lunch ever mee, namelijk 2 croissant aux amandes au chocolat. En die aten we op in jardins du Luxemburgs. Klik foto 10
Vervolgens gingen we in rue de mouffetard shoppen omdat het gewoon super leuk is. Daarna moest ik weer racen naar m'n andere les. Maandagen vallen me zelfs met een cursus zwaar. Na m'n les ging ik snel naar huis om voor Irene en mezelf te koken. Ik maakte risotto met rode bietjes en brie. Dat is oprecht een goede combinatie! Klik foto 9.
Daarna hielden we gewoon een lekker rustig avondje als goeie afsluiter, want Irene moest om 6h20 de trein hebben. Dat betekend 5h30 op.
Wat een goed begin van de dag!
Klik foto 12