Underdressed in de Opera.

Het was vrijdagavond en er komt een auto mijn straat in rijden op een manier waarvan je al meteen kan zien dat ze niet uit Parijs komen. Van die mensen, half zoekend naar de juiste straat om in te rijden. Het is ook zo lastig met al dat 1 richtingsverkeer. Dus ik rende er naar toe om ze te helpen of eigenlijk om de deur open te rukken en het meisje in de auto een dikke knuffel te geven omdat ik haar zo gemist had. Het was Esmée die samen met Daan een weekend bij me langs kwamen.

Voordat we iets echt leuks konden gaan doen moesten we de auto weg zetten. Nu is het gratis parkeren in mijn straat in het weekend dus dat was natuurlijk waar de auto moest komen te staan. Ze hoefden dan nog maar tot 19h te betalen. Helaas, alles bezet met auto's. Behalve 1 plek, maar die was bezet met ladders. Dus ik dacht die zetten we wel even weg. Nou toen kreeg ik toch een boze Chinees achter me aan. Echt serieus wat denkt hij wel niet, hij heeft niet voor zijn ladders betaald om die daar te parkeren. Dus dat maakte ik hem even duidelijk. Nou na 10 minuten zou hij ze weg halen en konden wij parkeren. Oké, dat was te doen.
Na het parkeren gingen we bij mij naar boven, maakten we een fles champagne open, proosten op een goed leven, aten macarons en broodjes met kaas. Daarna gingen we een leuk eettentje uit zoeken in de buurt van Montmartre. Daan was nog nooit in Parijs geweest dus die moest ook wat toeristentrekkers zien. Zoals bijvoorbeeld de sacre coeur. We liepen via de minder toeristische kant richting Montmartre en kletsten vooral. Zo lang niet gezien, zo veel te vertellen, zo veel lol te maken. Uiteindelijk zagen we zoveel restaurantjes waar we wel wouden zitten dat we helemaal naar boven zijn gelopen, maar daar was toch niet het leukste restaurantje. En liepen we dus weer naar beneden voor een ander restaurantje. Uit eindelijk zijn we bij een Marokkaans tentje gaan zitten. We wouden alle 3 hetzelfde plats hebben. Maar dat kon niet. Waarom niet? Ze moest nog wel wat van het plat reserveren voor als er andere gasten kwamen. Dan kon ze niet zeggen dat het plat al uitverkocht was. Dus ik nam iets anders. Maar alsnog super lekker hoor! Ik moest alleen zo ontzettend lachen om het oude dametje. Ze kon ook alleen maar zeggen dat alles wat ze verkochten zo ontzettend lekker was. En of we niet nog wat extra's wouden nemen? Ze was gewoon aandoenlijk.
Volgende keer als we komen moeten we vantevoren even bellen en vertellen wat we willen eten. Dan kunnen we tenminste allemaal hetzelfde plat nemen. Schattig toch?
Na gedag gezegd te hebben liepen we naar boven naar de sacre coeur. En genoten we van Paris by night. Van alle lichtjes en de lucht die altijd oranje gekleurd is van alle lichtjes die de wolken beschijnen.
De dag erna gingen we 's morgens eerst ontbijten bij coquillicot. Een heel gezellig bakkertje. We namen echt het meest vorstelijke ontbijt dat je je maar kan wensen. Een soepkop vol met cappuccino, een croissant aux amandes, een pain au chocolat aux amandes aux pistache, een cravate. (Een ding van zoet bladerdeeg met banketbakkersroom en choclate chips.) een pain aux raisins mais sans raisins en een lange stengel met banketbakkersroom, alleen echt geen idee hoe die in het Frans heet. En dit allemaal buiten op het terras in de zon. Hoe goed kan het leven zijn. Als ik naar de kapper ga hoef ik het gewoon niet te laten verven omdat mijn highlights hier in Parijs op natuurlijke wijze nog steeds in stand worden gehouden. En dat in al bijna half november. Ik ben hier zo ontzettend veel buiten en heb bijna elke dag wel een paar uur zon.
Na het ontbijt gingen we lopen. Ik heb het al heel vaak gezegd, maar een stad zie je pas echt als je het openbaar vervoer vermijd. Dus hups lopen via de l'opera waar je verblind wordt door de zon die op al het goud schijnt. Naar de tuilleries waar je een prachtig uitzicht hebt op place de la concorde en op l'assemble nationale. Ook wel de tweede kamer.
Daarna liepen we door naar het louvre, waar natuurlijk even de benodigde rare foto's en gezichtsbedrog foto's moeten worden gemaakt.
Daarna liepen we door naar hotel de ville en toen naar het centre pompidou waar t opeens kneiter hard ging regenen. Dus tijd voor Starbucks om warm te worden. (Ook al namen we allemaal geen warme koffie, maar frappichino's en sinaasappelsap) en daarna een lekkere frozen yoghurt. Opwarmen met ijs, is het mogelijk? Ja, wel als je naast de verwarming gaat zitten. maar ook na ons uitgebreide eer momentje regende het nog. Dus we waren warm genoeg om weer af te koelen en gingen de regen maar weer in om de Notre dame van binnen te zien. Errug ernstig want die had ik ook nog niet gezien sinds ik hier ben. We stonden een hele tijd in de rij, maar toen zagen we tenminste ook wat. We hebben kaarsjes aangestoken voor iets of iemand. (Dat blijft privé) en vervolgens briefjes geschreven voor in de wensbak. (Ook de briefjes blijven privé)
Daarna gingen we terug wandelen en naar het hotel van Esmee en Daan. Eenmaal daar ging er een fles open en begonnen we met borrelen. Eigenlijk hadden we afgesproken met joost te gaan borrelen, maar wij hadden een beter idee. Echt een heel gaaf idee. 1,5 uur voordat het ballet Teshigawara, Brown, Kylian begon in de opera of ook wel palais garnier genoemd kun je in de rij staan voor de last minute kaartjes en naar de voorstelling voor 10€. Joost wou graag mee en dus gingen we met z'n viertjes in de rij staan. Natuurlijk blijft het dan de vraag of je er in komt, maar grote kans van wel. En ja hoor we kwamen binnen. We hebben eerst de hele opera bekeken, wat je normaal alleen kan doen als visiteur met een guide. Maar wij konden zo door alle prachtige gangen en zalen lopen. Ik voelde me echt een prinses. Helaas wel volledig underdressed. Doordat het zo'n impuls actie was hadden we totaal niet nagedacht over kleren. Ik had zelfs nog verregend haar. Wij hadden dan ook geen 92€ voor een kaartje betaald. Dan had ik wel een mooie jurk aangetrokken.
Toen we de zaal binnen kwamen kon ik echt alleen maar denken wauw, jeetje wat gaaf. Als je dat ziet kan je je wel bedenken dat mensen met alleen heel veel geld daar vroeger kwamen. Alles is vol goud. De stoelen lijken wel van rood fluweel en aan de zijkant heb je echt kleine kamertjes waar je maar met 3 personen in kan zitten om naar de voorstelling te kijken. Een soort privé suite. (De stoeltjes zaten trouwens wel ronduit kut. Vrijwel geen rugleuning en ik ben dan niet lang, maar mijn knieën prikten in de rug van de vrouw voor me. Nogmaals mijn excuses mevrouw.)
Het ballet bestond uit 3 dansen. De eerste dans was met 3 dansers. 2 mannen gekleed in het zwart en 1 vrouw gekleed in het wit. Het was een vrij modern stuk. De muziek vond ik niet mooi. Het was niet klassiek, maar ook niet erg melodie vol. Ik denk dat het verhaal ging om jing en jang. Want 1 van de mannen ging uiteindelijk ook dood, alsof het daarna pas in evenwicht was. Dat is wat ik eruit op maakte. Ik weet niet of dit ook echt het verhaal was wat ze over wouden brengen.
Het tweede stuk was qua dans veel mooier vond ik. Het waren 4 vrouwen gekleed in witte jurken. Ze dansten prachtig gelijk, wat ik heel knap vond, want het moest wel allemaal op de tel gedanst worden. Er was namelijk geen muziek. Op de achtergrond was een soort diavoorstelling van foto's van alledaagse dingen, van een fiets tot een koe. Ik zag alleen de toevoegende waarde er niet zo van. Uit dit dansstuk kon ik nou werkelijk helemaal niks ophalen. Ik vond het wel heel mooi. Maar ik heb geen idee waar het over ging.
Het laatste stuk was echt prachtig. Er was een koor van 8 personen dat zong. 2 dans paren en af en toe een stuk film op de achtergrond. Ik vond het echt prachtig. Het stuk heette doux mensonges. Dat betekend zachte leugens. Op het toneel zag je de prachtige dansen, alles harmonieus en alsof het een gelukkig stel was. Terwijl je achter op de film zag hoe het meisje angstig en bang was voor haar partner. Het was prachtig uitgebeeld en de zang was ook echt om kippenvel van te krijgen. Wat was dit een enorme ervaring!
Na het ballet gingen we naar mijn kamertje om even te proppen. Nou echt letterlijk proppen want we hadden zo'n honger het was inmiddels al 22h. Dus we wisten niet hoe snel we onze wraps naar binnen moesten werken. Maar daarna wou ik Esmée een Daan nog wel even mijn favoriete kroeg laten zien. Dus ze konden er niet aan ontkomen toch nog een biertje te komen doen, dat uiteindelijk alleen maar heel gezellig was.

De laatste dag ging al weer in.
En het ontbijt ging weer precies hetzelfde. Alleen nu binnen, want het was zo koud. Toen gingen we naar de Eifeltoren. Eigenlijk heb ik geen idee waarom we daar heen gingen. Dit is echt zo'n actie: Gewoon omdat het kan. Daarna liepen we naar de metro. Je kent het vast wel, mensen in de metro die gewoon zo lang naar je kijken. Wij hebben het antwoord gevonden om daar vanaf te komen. doe je ogen dicht, steek je tong naar buiten en schud met je hoofd. De kijker zal zich kapot schrikken. En wij natuurlijk kei hard lachen. Nu alleen nog even het lef vinden het ook werkelijk te doen. Ik leg bij deze de belofte af dat ik het binnen nu en een maand gedaan heb.
Eenmaal in de Marais gingen we op weg naar marche les enfants rouges. Een super leuke overdekte markt waarbij je bij elk kraampje op het terras kan gaan zitten en wat te eten en te drinken kan bestellen. Elk kraampje is eigenlijk een restaurantje en je kan dus kiezen tussen de Mexicaan, Italiaan, Marokkaan, Japanner of weet ik veel welk ander land nog meer, ga zitten bij de tent waar je trek in hebt. Dat was sushi dus Japans. Het was echt genieten.
Daarna gingen we thriftshoppen. Met bontjassen waar nog geld en handschoenen in zaten. Het waren roze handschoenen, heel overduidelijk van een vrouw. Jammer Daan, je stond net op het punt een vrouwen jas te kopen.
Toen was het tijd voor het laatste borreltje van een heel leuk weekend. Of nouja borreltje. Borrelnootjes, geen wijn, want ze moesten terug tijden. Nou nee, eigenlijk zelfs geen borrelnootjes. Chocolade kruidnoten met thee daar moesten we het mee doen.
En toen, toen kwam het afscheid.
Dag lieve schatten en bedankt voor het super leuke weekend. Ik heb genoten!