Van luxe resorts tot schaam momenten
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg Floortje
13 December 2015 | Thailand, Phuket
Nooit een verhaal met ik beginnen is wat ik altijd geleerd heb, maar ik kon alleen maar denken aan: ik denk, ik vind, ik wist niet dat... Dus IK ga nu beginnen
Ik kon me gewoon niet voorstellen dat op de resorts na, er enige vorm van echte luxe kon zijn hier in Thailand. Nou ik heb t gevonden.
Ik logeerde bij een vriendinnetje die ook in het hotel werkt. Haar vader is 70 jaar, maar ziet er net zo oud uit als haar moeder. Ze schelen alleen wel 20 jaar. "Floor, wil je dat alsjeblieft nooit tegen haar zeggen!" Vrouwen issues. Altijd maar strijden met je leeftijd. Als je 13 bent wil je minstens 16 zijn. Als je 20 bent wil je 21 zijn. Legaal drinken in de VS, je 21 diner geven. Ik ben oprecht al bezig met de plannen en de uitwerking ervan. En na je 21ste wil je volgens mij altijd 21 zijn. Maar goed als je 50 bent wil je natuurlijk geen 70 worden geschat. Dat snap ik ook wel.
Nu ben ik alleen nog steeds niet verder met mijn verhaal. Oké, die vader is dus oud, fanatiek (elke dag 2 uur tennis) en nog steeds niet gepensioneerd. Hij is altijd bezig met projecten om resorts te bouwen. Best knap hier in Phuket, want al zijn resorts worden afgebouwd. Dat is vrij ongewoon, want er zijn er heel erg veel die half af zijn, geld op, stoppen met bouwen, nog steeds geld op en wordt dus niet afgebroken. Maar met 1 van zijn projecten kreeg hij de vraag. Salaris of een huis in je eigen resort? Ja dan een huis, 1 van de eerste levensbehoeften al meteen gecreëerd en voor eten heb je hier geen geld nodig. Alleen een ladder en dan kan je het zo uit de boom halen. Zo kan je prima zonder geld leven.
Maar er was dus voor het huis gekozen en het is echt zo mooi. Een hele keuken, twee slaapkamers, met bedden zo zacht. (Eerste vorm van luxe)
Ik ben ook echt blij met mijn appartement hoor, het is groter dan in Maastricht, ik heb een balkon, een tweepersoonsbed, maar dat bed is net iets zachter dan de vloer. Elke morgen als ik opsta heb ik rode plekken op mijn lichaam van de druk punten.
Dit huis had 3 badkamers, met een douche zo extreem lekker, zeep die goed ruikt. Een spiegel waar je jezelf van alle kanten kan bekijken. En geen insecten die je met de douchekop achterna moet lopen en naar het putje toe spuit. Of die je oppakt met een toilet papiertje en door de wc spoelt. Ik ben altijd bang dat ze weer uit het putje kruipen. (Tweede vorm van luxe)
En dan die keuken. Ze had alles, koffiezetapparaat, water koker, broodrooster, pannen, goede messen, en een koelkast vol met Europees eten. Geen yoghurt met suiker en geen koffie uit een zakje. Eindelijk echte koffie. Ook al is de koffie van de 7/11 ook echt goed.
Na wakker te worden in m'n kingsize bed, op te staan als een prinses, mezelf eens van alle kanten te hebben bekeken in de grote spiegel en eens echt een lange douche genomen te hebben was er nog maar 1 probleem. Geen handdoeken... Uiteindelijk heb ik me afgedroogd met een aantal droge washandjes. Wat een armoe.
FREEDOM! Na een afpeiger tocht door hitte en warmte over een berg op zoek naar FREEDOM. Een strand waar je echt het gevoel van vrijheid hebt. Boven op de berg zie je voor je een uitgestrekte zee. Zo blauw dat je de wolken er bijna in ziet weerspiegelen. De zon schittert op de golven en je hebt het idee dat de mensen die op de bootjes mogen varen wel de gelukkigste op aarde moeten zijn. Op dat moment begreep ik papa helemaal met zijn eeuwige gevoel van vrijheid op het schip.
"He wil je verder? 200 bath! Is private beach, need to pay! We build road our self." Weg? Ik had echt het idee dat ik gewoon over rotsen had geklommen en een zand weg had bewandeld, maar goed. "Why you so red" "because we did walk all this way in the sun." "Oh you could take taxi. Is included the price!" Ja kom op. Wie zet dan ook z'n kassa halverwege neer als je alleen nog naar beneden hoeft te lopen.
De weg naar beneden was fantastisch en alleen maar genieten. Zelfs Dew, een Thais meisje, had zoiets nog nooit gezien.
"Floor can you please go to close the safety box in room 3321, LP is already waiting." "Yes of course. 3321 you said?" "Yes" dus ik ging naar de kamer. Hmm, gek. LP staat niet voor de deur te wachten, maar ach er staan zulke lelijke slippers voor de deur, dat moeten werk slippers zijn. Dus ik bel aan. "Oh hello mister Smith, I got a message that you left the safety box open. The housekeeping just cleaned the room and noticed it." "Oh that can be, we just came back from the pool. I will check. Come in." Zei hij. "Oh, wait a moment, my wife is changing in the room. So I will go first." Hij komt terug uit de kamer "No, it's closed." "Can you please check the code, because if it's not yours, I do have the right one." Vertelde ik hem. Hij liep terug de kamer in en ik volgde hem uit automatisme. Ik trof daar een totaal naakte vrouw aan. Ik probeerde niet awkward te doen, maar dat is echt moeilijk. "Hi" en ik zwaaide er een beetje ongemakkelijk bij. En ik liep snel weer weg. De man die zijn vrouw al vaak genoeg naakt had gezien, had alleen oog voor de safety box. "Hee open!" Riep de man nog.
Later bleek het ook nog de verkeerde kamer te zijn, 3421 had de safetybox open gelaten. Ik geef de schuld aan de Thaise, die bijna elk getal het zelfde uitspreken. 3,4,5 zijn haast niet te onderscheiden. Het zelfde geld voor 30,40,50. Ik heb de gasten wijn en koekjes gestuurd. En alles heb ik eraan gedaan deze gasten nergens meer tegen te komen.
Tegen mijn collega zeiden ze dat ze super happy waren, geen klachten, nadat hij bij hen langs was geweest. Nou ik zou zo'n situatie ook niet durven herhalen tegen een werknemer
Maar gelukkig houdt het niet op. Een gast die een klacht had van het geluidsoverlast. "Ik kreeg er zo'n hoofdpijn van. Ik heb onwijze kiespijn en met geluid dreunt het zo door naar je hoofd." Wat ik me best voor kan stellen. De man slikte antibiotica en hevige pijnstillers. Aan de telefoon had ik mijn excuses al aangeboden. Maar als compensatie stuurde ik hem yoghurt met fruit. Eerst wilde ik een fles wijn sturen, maar dat leek me geen goed idee met zulke sterke pijnstillers. Dat stuurde ik hem ook in de apologize card. Later werd ik opgebeld. "Ik apprecieer heel erg dat je me yoghurt stuurt, maar dat kan ik niet eten in verband met de antibiotica. De calcium zorgt ervoor dat de antibiotica zijn werking verliest." Dat meen je niet. Dacht ik echt. Probeer je dus echt aardig te zijn, iets goeds te doen. Zorg je er bijna voor dat die vent een zieke bacteriële infectie krijgt omdat je zijn medicijnen onwerkbaar maakt. "Sorry, sorry sorry! I am really so sorry." Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit is wat ik uitkraamde. "Yeah so you could better send me the bottle of wine." "Would you still like to have it?" "Well if it's possible?"
Daar kwam ik aan, met een flesje wijn in mijn handen bij de gast. "I'm honestly so sorry." "Never mind, but I'll show you where it's saying about the calcium." In het bijgevoegde boekje van de antibiotica stond op bladzijde 21 dat je beter geen dairy products tot je kon nemen. Tuurlijk kon ik dat dan niet weten. Ik lees die boekjes sowieso nooit
"You can follow me mister Parsons, we do have a surprise for you." We liepen naar het strand. De zon ging langzaam onder. In het zand hadden we letters gegraven en bedekt met bloemen. "Happy birthday Barry" stond er in witte en paarse orchideeën. Op het strand hadden we een kleed uitgespreid waar de sparkling wine en lekkers al klaar stond. We zaten nog geen tien minuten en het begon te plenzen. We pakten de spullen op en gingen bij een van de overdekte terrassen zitten van het hotel. "Come and sit with us and take a glass of wine as well." Zeiden de gasten. We dronken gezellig en we kletsten en ik verliet werk nogal tipsy. "Oh Floor, you look like you worked out." Zei 1 van m'n collega's. "Yeah the sun was hot today." Ik hoop dat ze het geloofde, want volgens mij stonk ik gewoon naar alcohol en dat was ook de reden dat ik zo rood was. Niks work out, daar doe ik niet aan.
Ik kon me gewoon niet voorstellen dat op de resorts na, er enige vorm van echte luxe kon zijn hier in Thailand. Nou ik heb t gevonden.
Ik logeerde bij een vriendinnetje die ook in het hotel werkt. Haar vader is 70 jaar, maar ziet er net zo oud uit als haar moeder. Ze schelen alleen wel 20 jaar. "Floor, wil je dat alsjeblieft nooit tegen haar zeggen!" Vrouwen issues. Altijd maar strijden met je leeftijd. Als je 13 bent wil je minstens 16 zijn. Als je 20 bent wil je 21 zijn. Legaal drinken in de VS, je 21 diner geven. Ik ben oprecht al bezig met de plannen en de uitwerking ervan. En na je 21ste wil je volgens mij altijd 21 zijn. Maar goed als je 50 bent wil je natuurlijk geen 70 worden geschat. Dat snap ik ook wel.
Nu ben ik alleen nog steeds niet verder met mijn verhaal. Oké, die vader is dus oud, fanatiek (elke dag 2 uur tennis) en nog steeds niet gepensioneerd. Hij is altijd bezig met projecten om resorts te bouwen. Best knap hier in Phuket, want al zijn resorts worden afgebouwd. Dat is vrij ongewoon, want er zijn er heel erg veel die half af zijn, geld op, stoppen met bouwen, nog steeds geld op en wordt dus niet afgebroken. Maar met 1 van zijn projecten kreeg hij de vraag. Salaris of een huis in je eigen resort? Ja dan een huis, 1 van de eerste levensbehoeften al meteen gecreëerd en voor eten heb je hier geen geld nodig. Alleen een ladder en dan kan je het zo uit de boom halen. Zo kan je prima zonder geld leven.
Maar er was dus voor het huis gekozen en het is echt zo mooi. Een hele keuken, twee slaapkamers, met bedden zo zacht. (Eerste vorm van luxe)
Ik ben ook echt blij met mijn appartement hoor, het is groter dan in Maastricht, ik heb een balkon, een tweepersoonsbed, maar dat bed is net iets zachter dan de vloer. Elke morgen als ik opsta heb ik rode plekken op mijn lichaam van de druk punten.
Dit huis had 3 badkamers, met een douche zo extreem lekker, zeep die goed ruikt. Een spiegel waar je jezelf van alle kanten kan bekijken. En geen insecten die je met de douchekop achterna moet lopen en naar het putje toe spuit. Of die je oppakt met een toilet papiertje en door de wc spoelt. Ik ben altijd bang dat ze weer uit het putje kruipen. (Tweede vorm van luxe)
En dan die keuken. Ze had alles, koffiezetapparaat, water koker, broodrooster, pannen, goede messen, en een koelkast vol met Europees eten. Geen yoghurt met suiker en geen koffie uit een zakje. Eindelijk echte koffie. Ook al is de koffie van de 7/11 ook echt goed.
Na wakker te worden in m'n kingsize bed, op te staan als een prinses, mezelf eens van alle kanten te hebben bekeken in de grote spiegel en eens echt een lange douche genomen te hebben was er nog maar 1 probleem. Geen handdoeken... Uiteindelijk heb ik me afgedroogd met een aantal droge washandjes. Wat een armoe.
FREEDOM! Na een afpeiger tocht door hitte en warmte over een berg op zoek naar FREEDOM. Een strand waar je echt het gevoel van vrijheid hebt. Boven op de berg zie je voor je een uitgestrekte zee. Zo blauw dat je de wolken er bijna in ziet weerspiegelen. De zon schittert op de golven en je hebt het idee dat de mensen die op de bootjes mogen varen wel de gelukkigste op aarde moeten zijn. Op dat moment begreep ik papa helemaal met zijn eeuwige gevoel van vrijheid op het schip.
"He wil je verder? 200 bath! Is private beach, need to pay! We build road our self." Weg? Ik had echt het idee dat ik gewoon over rotsen had geklommen en een zand weg had bewandeld, maar goed. "Why you so red" "because we did walk all this way in the sun." "Oh you could take taxi. Is included the price!" Ja kom op. Wie zet dan ook z'n kassa halverwege neer als je alleen nog naar beneden hoeft te lopen.
De weg naar beneden was fantastisch en alleen maar genieten. Zelfs Dew, een Thais meisje, had zoiets nog nooit gezien.
"Floor can you please go to close the safety box in room 3321, LP is already waiting." "Yes of course. 3321 you said?" "Yes" dus ik ging naar de kamer. Hmm, gek. LP staat niet voor de deur te wachten, maar ach er staan zulke lelijke slippers voor de deur, dat moeten werk slippers zijn. Dus ik bel aan. "Oh hello mister Smith, I got a message that you left the safety box open. The housekeeping just cleaned the room and noticed it." "Oh that can be, we just came back from the pool. I will check. Come in." Zei hij. "Oh, wait a moment, my wife is changing in the room. So I will go first." Hij komt terug uit de kamer "No, it's closed." "Can you please check the code, because if it's not yours, I do have the right one." Vertelde ik hem. Hij liep terug de kamer in en ik volgde hem uit automatisme. Ik trof daar een totaal naakte vrouw aan. Ik probeerde niet awkward te doen, maar dat is echt moeilijk. "Hi" en ik zwaaide er een beetje ongemakkelijk bij. En ik liep snel weer weg. De man die zijn vrouw al vaak genoeg naakt had gezien, had alleen oog voor de safety box. "Hee open!" Riep de man nog.
Later bleek het ook nog de verkeerde kamer te zijn, 3421 had de safetybox open gelaten. Ik geef de schuld aan de Thaise, die bijna elk getal het zelfde uitspreken. 3,4,5 zijn haast niet te onderscheiden. Het zelfde geld voor 30,40,50. Ik heb de gasten wijn en koekjes gestuurd. En alles heb ik eraan gedaan deze gasten nergens meer tegen te komen.
Tegen mijn collega zeiden ze dat ze super happy waren, geen klachten, nadat hij bij hen langs was geweest. Nou ik zou zo'n situatie ook niet durven herhalen tegen een werknemer
Maar gelukkig houdt het niet op. Een gast die een klacht had van het geluidsoverlast. "Ik kreeg er zo'n hoofdpijn van. Ik heb onwijze kiespijn en met geluid dreunt het zo door naar je hoofd." Wat ik me best voor kan stellen. De man slikte antibiotica en hevige pijnstillers. Aan de telefoon had ik mijn excuses al aangeboden. Maar als compensatie stuurde ik hem yoghurt met fruit. Eerst wilde ik een fles wijn sturen, maar dat leek me geen goed idee met zulke sterke pijnstillers. Dat stuurde ik hem ook in de apologize card. Later werd ik opgebeld. "Ik apprecieer heel erg dat je me yoghurt stuurt, maar dat kan ik niet eten in verband met de antibiotica. De calcium zorgt ervoor dat de antibiotica zijn werking verliest." Dat meen je niet. Dacht ik echt. Probeer je dus echt aardig te zijn, iets goeds te doen. Zorg je er bijna voor dat die vent een zieke bacteriële infectie krijgt omdat je zijn medicijnen onwerkbaar maakt. "Sorry, sorry sorry! I am really so sorry." Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit is wat ik uitkraamde. "Yeah so you could better send me the bottle of wine." "Would you still like to have it?" "Well if it's possible?"
Daar kwam ik aan, met een flesje wijn in mijn handen bij de gast. "I'm honestly so sorry." "Never mind, but I'll show you where it's saying about the calcium." In het bijgevoegde boekje van de antibiotica stond op bladzijde 21 dat je beter geen dairy products tot je kon nemen. Tuurlijk kon ik dat dan niet weten. Ik lees die boekjes sowieso nooit
"You can follow me mister Parsons, we do have a surprise for you." We liepen naar het strand. De zon ging langzaam onder. In het zand hadden we letters gegraven en bedekt met bloemen. "Happy birthday Barry" stond er in witte en paarse orchideeën. Op het strand hadden we een kleed uitgespreid waar de sparkling wine en lekkers al klaar stond. We zaten nog geen tien minuten en het begon te plenzen. We pakten de spullen op en gingen bij een van de overdekte terrassen zitten van het hotel. "Come and sit with us and take a glass of wine as well." Zeiden de gasten. We dronken gezellig en we kletsten en ik verliet werk nogal tipsy. "Oh Floor, you look like you worked out." Zei 1 van m'n collega's. "Yeah the sun was hot today." Ik hoop dat ze het geloofde, want volgens mij stonk ik gewoon naar alcohol en dat was ook de reden dat ik zo rood was. Niks work out, daar doe ik niet aan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
