Suay!

Langzaam voeren we een grot in. Op een geel opblaasbootje waar we ons lieten sturen door een echte zeeman. Want het zal je toch gebeuren dat je een aantal toeristen zelf laat kajakken en ze zo met hun hoofd tegen een rots aan varen. De grotten waren zo laag dat je af en toe plat op je rug moest liggen om er normaal doorheen te komen. Aan het einde van de grot zag je het licht van de zon al een beetje naar binnen schijnen. De grot mondde uit in een grote open plek tussen de rotsen in, waar flora en fauna hun weg hadden gevonden om te kunnen leven. Bomen die van zoutwater zoetwater konden maken, groeiden daar in het water. De bodem van de zee voelde aan als zacht fluweel. "You know what it is? 60% dead algues, and 40% monkey poopoo." En die vent bleef maar lachen om zichzelf. Al helemaal toen ik er al diep met mijn scheenbenen in stond.
Het was echt een paradijsje. Op rotsen midden in het water zaten aapjes naar de bezoekers te kijken en elkaar een beetje te vlooien. We hoorden de geluiden van tropische vogels en de zon maakte de kleuren van de planten en het water zo helder.
Onze zeeman kon niet ophouden met verhalen vertellen. Maar antwoord geven op onze vragen kon hij ook niet. Het leek wel alsof hij voordat hij z'n verhaal ging beginnen alles al in zijn hoofd bedacht had.
In totaal bezochten we twee van deze caves. In de tweede grot stonk het verschrikkelijk, wel honderden kleine batmannetjes hingen aan het plafond rustig te slapen. Ze hingen aan stalagmieten waarvan sommige glinsterden, doordat ze een beetje christaliseerden. Aan de wanden van de grot groeiden de mooiste anemonen en verschillende kleuren sponzen. Alles leek er zo puur en zo schoon. Over de wanden liepen de krabben die verschillende holletjes hadden gemaakt. Open gesprongen oesters die van binnen prachtig met parelmoer bedekt waren en als de zon erop scheen leek het wel alsof het parelmoer uit de regenboog kleuren bestond.
Duidelijk was wel dat onze zeeman deze trip al 14 jaar bijna elke dag maakte. Hij wilde wel een beetje chillen, dacht vast ook twee jongen meiden, die zijn toch niet geïnteresseerd in natuur. "Can you please bring us to the other side?" "Why there is nothing there?" En om de hoek verscheen juist alle pracht en praal. Aan de linker kant een open zee aan de rechter kant prachtige gekleurde rotswanden. Net iets onder het wateroppervlak begon een super gevarieerd waterleven.
Tijdens het vallen van de avond maakten we onze kratongs, een lantaarn die kan drijven op het water, gemaakt van een stukje bananen hout en bananenbladeren die versierd is met kleurrijke bloemen, kaarsen en wierook.
"De kratong is om al je zonden te laten wegvaren en met een schone lij te beginnen, maar ook om sorry te zeggen. Sorry als je een Pipi hebt gedaan en je de zee bevuilt hebt." Is dit echt dacht ik "and all these animals living in the sea than? As if they are not peeing in the sea?" Fluisterde ik tegen Dew. Mooi dat ik geen sorry heb gezegd voor mijn plasje in de zee toen ik mijn kratong ging laten drijven. Ik was veel te gefocust op mijn wens en de prachtige belichting van de kratongs in de grot. Ze bleven lang branden doordat in de grot geen kans was voor de wind om de kaarsjes uit te blazen. Tussen de kajaks door branden grote drijvende bloemen. Zo zien ze er uit. Het water reflecteerd het en de bootjes en de mensen erin worden zacht belicht en zorgen voor grote schaduwen tegen de rotswand.
Langzaam aan branden de kratongs op en is het donker in de grot. We voeren terug de baai in. Door de bewegingen die de boot maakt tegen het stuwen van het water en ook de peddels die ons vooruit duwen zorgen voor kleine glitters in het water. Korte flikkerende sterretjes in het pik zwarte water. Oplichtend plankton dat licht geeft door de bewegingen. Een lichtende zee noemen ze het. En ik voelde me op de een of andere manier zo speciaal.

Lekker oncomfortabel op de grond zitten aan lage tafeltjes, maar niet zeuren ik wilde het zelf. Naast een zee vol met longtail bootjes gingen we eten. Ondertussen was Kong druk bezig iets te regelen. "We are going to an island with the long tail boat." Dat is dus gewoon echt cool! We hadden onze privé boot en privé kapitein, het bootje was in verschillende kleuren geschilderd. Blauw, rood en groen. Voorop de boeg waren een soort grote linten geknoopt om te zorgen voor een goede reis. Tegen storm, sterke stromingen en zeegoden.
Zo'n longtail boot gaat nog best hard. We waren dan ook zo bij het eiland wat ik eigenlijk best jammer vond. Op het eiland was eigenlijk geen reet te doen. Vol met Russen die daar een beetje wodka zaten te lurken en rood werden van de alcohol en de zon. Daarom sprongen we van de pier af, wat dus ook geen goed idee was. 1 sprong ik op een vis en 2 was de stroming zoveel sterker dan we dachten. "De zee is je beste vriend, maar ook je grootste vijand." Papa wijsheden.
Op de terugweg picknickten we op de boot. Het was laagtij toen we aankwamen en dus werd de boot gewoon het droge opgevaren. De volgende morgen zal het weer vloed zijn en kunnen ze de boot weer gebruiken. Het laatste stuk naar de kust moesten we lopen. Met de zon in onze rug.

"Ok ok, I set up 17th January." Of in ieder geval dat is wat ik verstond en dat zou goed zijn. Twee extra zonnebedden hadden ze nodig voor in de tuin. Alleen pas op 17 januari. Maar dat had ze even niet begrepen.
Ik krijg een belletje. "Floor already set up sunbeds and honeymoon setting."
"Why did you set up the honeymoon setting?" "For the 70th anniversary." 17th of January met een beetje een Thais accent is inderdaad 70th anniversary. Ik stuurde de gasten een briefje waarin ik het grapje uitlegde. Ze kwamen naar de lobby en barsten in lachen uit toen ze mij zagen.

"Kuhn Nopp, there is one guest and the girls who have to clean that room, they can get out anytime when they feel unsafe." De man in kwestie had als vraag of ik hem om 9u 'S morgens op kon bellen. "Oh it's great to hear your voice again. I only have one question, do you also have dating services?" Ach man doe normaal! Dat je het überhaupt durft te vragen!
"Oh Floor, for this kind of situations I have special staff. I send ladyboy. You don't know, but in my team I have." Aldus de housekeeping manager
Probleem opgelost

Ik woon naast de tempel. Leek me verstandig, veilig, rustig en misschien zelfs eindelijk leren mediteren. 10 dagen lang is er nu feest om de reconstructie van de tempel te vieren.
De deadline is niet gehaald, de tempel is nog steeds onder constructie, maar dat hindert de feesten niet. Thailand is zo heerlijk easy going. Misschien de deadline niet gehaald, maar de feesten zijn nog steeds leuk toch? Uiteindelijk heeft het helemaal geen invloed, een deadline wel of niet halen. Of nouja , niet voor deze tempel. De feesten bestonden uit een grote Thaise markt en vreselijk valse optredens die door gaan tot 00:00h. Geen rust, geen meditatie. Maar ik voel me wel veilig met al die in oranje gewaden gewikkelde mannen naast me wonend.