Lekker Hollands in Parijs

Zal ik jullie eens even jaloers maken Nederlanders. Ik loop hier nog gewoon in m'n hemdje over straat, omdat ik anders echt stik van de hitte. Over nazomeren gesproken. Dat kan hier!
Alles wordt hier nog buiten gedaan. Zoals:
Het eten langs de Seine. Natuurlijk heb ik dat ook gedaan. Want hoe leuk en hoe gezellig is het om met wat vrienden langs de Seine te zitten. Een ijsje te eten en je aperol te drinken? Nou super leuk. Een beetje kletsen, naast de notre dame die prachtig verlicht wordt en wat hoor je tegenover je? Jaja, de goede muziek van bakermat is ook hier in Frankrijk al doorgeslagen en is mega populair. Op dat moment voelde ik me wel weer echt Nederlander der Nederlanden.
Later bedachten we dat het leuk was een keer flessenpost te maken. Net zoals in de pippi langkous films. Ik zou t namelijk echt heel leuk vinden als ik dat een keer vind. En er zit een beetje een leuke boodschap in. Dus ja wij gingen dat ook doen. Maar wat zet je op zo'n brief? Nou het is dus ook echt een brief geworden met totaal geen boodschap, maar wel een lieve wens. Dus zoek de Seine af, vindt de flessenpost en word gelukkig. (Je hoeft niet zoals in de pippi langkous films opzoek naar iemand of iets. Dus dat is een meevaller)
Vervolgens gingen we uit. We gingen naar de wonderlust. Een club naast de Seine. Helemaal buiten met een prachtig terras, pingpong tafel (altijd leuk en in het vorige gezin had ik aardig wat gepingpongd. Helaas zijn mijn speelkunsten nog niet verbeterd. Dus ik moet snel nog maar eens teruggaan en vragen of Jarno me wil uitdagen. Hij is namelijk echt goed!) leuke barretjes, veel cocktails en muziek waar je dus zo net niet op kan dansen. Als je dan een keer kan dansen is het met zo'n ventje (net te oud voor je. Of eigenlijk veel te oud!!! En veeeeel te klein) en die danst alleen maar klassieke dansen. Dat ook echt niet op de muziek past. Hij wou me op een gegeven moment een rondje laten draaien. Maar hij was oprecht zo klein dat ik m'n hoofd stootte aan zijn arm. Toppunt van vernedering. (Voor die man dan, ik voel me niet zo snel vernederd.)
Al met al echt een heerlijke en grappige avond. En allemaal buiten.
De dag daarna. Hmm, wat zal ik aantrekken? Het zonnetje schijnt. Ik brand nu al m'n kamer uit. Nou hemdje dan maar weer. Hoe zal ik mezelf vandaag vervoeren? Nou ik ben Nederlands dus gewoon met de fiets. Dus de gele omafiets werd weer eens te voorschijn getoverd. Letterlijk. Hij stond 2 weken tegen een varen aan. Maar dat ding was in die 2 weken zo gegroeid dat je m'n fiets niet eens meer zag. En dus ging ik naar mijn lunch op de fiets, want ik had afgesproken met een vriendinnetje te gaan lunchen voor school begon. Wat een ramp. Ik kon de weg totaal niet vinden. En het was mega druk. Maar gelukkig ging alles goed. En zoveel mensen die je nakijken. En mensen die zeggen wauw cool bike. Tsja, ik hoop maar dat het door mijn fiets komt dat ze denken dat ik uit een ander land kom en daarom in het engels tegen me praten, maar m'n looks werken ook nog niet zo mee aan mijn parisienne attitude. En stomme fransen ga frans tegen me praten. Zo leer ik die taal natuurlijk nooit. Na school moest ik met de fiets terug naar huis. En half 8 is spits tijd. Ja beetje laat, maar de werktijden hier in Frankrijk zijn anders. Ze beginnen om 9 uur en hebben tussendoor altijd een pauze van 1,5 tot 2 uur. En gaan door met werken tot 19 of 20 uur. Gelukkig reed ik met Jeffrey mee. Want jeetje dat is echt fietsen voor gevorderden. Bijna niemand doet het ook. Maar ik voelde me wel echt heel stoer! Vooral toen ik over de place de la concorde reed, harder ging dan alle auto's en naast me gewoon de paris fashionweek opgebouwd zag worden. Waar ik sowieso morgen een kijkje ga nemen.
Toen eenmaal thuis even lekker wat eten. Chocolaatjes, koekjes en thee voor toe. En dan wachten tot de spits is afgelopen. Want ik vond het zo leuk het fietsen. Ik wou er wel weer op uit. En paris by night. Kom op dat is toch misschien wel het aller leukst. Dus dat deed ik en rond half 9 stapte ik weer op de fiets en was om 00 uur weer thuis. Niet omdat ik de weg kwijt was. Als je eenmaal meer fietst door Parijs is het echt peanuts. En alles zit heel logisch in elkaar. Maar het is ook gewoon zo leuk. Ik kwam nog een maatje tegen en we gingen naar het kanaal vlakbij de republique. Zo mooi en zo'n leuke sfeer. Daarnaast zijn ook allemaal leuke barretjes en mensen zitten langs het water hun aperol te drinken. Er zijn live bandjes aan het optreden en het is nog steeds lekker warm. Echt wat een sfeer en zo gezellig. Dus wij ploften ook maar even neer en luisterden naar de muziek en kletsten een beetje. Ja weer zo'n heerlijke avond in Parijs.
Parijs ik begin meer en meer van je te houden!