Thais rijbewijs!
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg Floortje
15 November 2015 | Thailand, Phuket
"Hoe lang rij jij al?" Vroeg een Thais meisje. "Ongeveer twee maanden." Zei ik terug. "Oh echt, dan gaat dit wel moeilijk worden hoor." Goh en t was me een zware dag!
Opstaan om 6.20h op m'n vrije dag. Wachten bij de bushalte. Eens een keer niet de Marriott bus instappen maar gewoon een keer een comfortabele auto. James (overigens gewoon een thai) reed me naar phang gna, om mijn rijbewijs te halen. Hij zou eigenlijk ook voor zijn rijbewijs gaan, maar omdat hij nog voelde dat hij alcohol in zijn bloed had ging hij het toch maar een andere keer proberen. Gelukkig vertelde hij dit toen we er al waren, anders had ik op het laatste moment nog een taxi gebeld. Ik ging naar binnen en het duurde langer dan ik had gedacht. Eerst wilden ze me de test niet laten doen omdat ik nog geen verlengd visum had, maar hij was nog wel geldig. Uiteindelijk mocht ik toch proberen te kijken of ik capabel genoeg was om scooter te rijden, maar pas een aantal dagen later als ik kon bewijzen dat ik een verlengd visum had kon ik mijn rijbewijs komen ophalen.
We begonnen met eerst een test of ik wel diepte kon zien, toen of ik de stoplicht kleuren wel zou kunnen onderscheiden. Wat ik echt al een heel rare test vond, want een kleurenblinde zou nooit kunnen slagen. De lichten boven en onder konden namelijk allemaal zowel rood, geel als groen aannemen. Iemand die kleurenblind is weet gewoon dat hij moet stoppen als het bovenste licht brand en moet rijden als de onderste brand. Afijn, daar was nog even niet over nagedacht in Thailand.
Vervolgens kregen we les. 2 uur lang een film kijken over de verkeersregels in Thailand, met gelukkig Engelse ondertiteling. Ook al was die natuurlijk door de Google vertaler gehaald en snapte ik niet alles. Maar ik zou t zelfs goed vertaald niet begrijpen. Je hand uitsteken bij de auto als je richting aan wilt geven of als je wil duidelijk maken dat de persoon achter je wat langzamer moet rijden. En hoe doe je dat als bestuurder dan als je naar links wil? (Het stuur zit hier aan de andere kant) dat wordt flink bukken dan. Gelukkig hebben de auto's in Thailand ook gewoon een richting aanwijzer, maar toch kan je zakken voor je rijbewijs als je niet je hand uitsteekt als je wel je hand ui zou kunnen steken.
Toen eindelijk die verrotte video afgelopen was, kregen we helaas 1 uur lang Thaise uitleg over het verkeer. Wat dachten ze er van? Iedereen begrijpt Thais? Ik spreek het dus het kan niet moeilijk zijn? De gedachtegang werkt hier anders...
Gelukkig snel daarna begon het praktisch examen.
"Heb je geen motor bij je?" "Nee, natuurlijk niet." "Hoe ga je dan je praktisch examen doen?" Gelukkig mocht ik er een lenen van iemand. Maar iedereen is hier dus gekomen met motor of auto zonder rijbewijs... De politie zou voor het transport department moeten gaan staan en lekker bonnen uit delen, daar wordt je pas rijk van.
Goed, wat houdt het praktisch examen in:
1: slalom
2: stop
3: richtingaanwijzer aan
4: bocht naar links
5: stuk rechtdoor
Klaar. Gehaald!
Ongelofelijk en nog mensen die zakken na de derde keer proberen. Hoe dan?
En last but not least. Theorie examen.
50 vragen. Waarvan 2 vragen 5 keer voor kwamen. Gelukkig had ik die goed dus ik was na 5 uur ploeteren eindelijk geslaagd voor mijn rijbewijs.
Het koste me 3,50 en mijn rijbewijs tevens identiteitsbewijs is voor twee jaar geldig. En ik kreeg het meteen mee. Opeens waren ze mijn visum vergeten.
Floor, we hebben je nodig. Krijg ik te lezen in een sms'je. "Oké, wat is er?" "Madam chicken is dronken en het lukt ons zo niet haar te laten betalen. Dus jij moet het morgen regelen."
Madam chicken was ziek geworden van een niet gare kip. En moest nog 200 US dollar betalen waar ze onderuit probeert te vluchten. Zo is ze 's morgens al voor 8 uur uit haar kamer, zodat we haar niet kunnen bereiken via de telefoon of bij haar langs kunnen gaan. Als we een brief naar haar sturen wordt daar ook niet opgereageert. "Hoe moet ik haar bereiken dan?" Ik moet toegeven dat ik deze vrouw heel erg leuk en gezellig vind, maar ze moet wel betalen. "Je moet bij haar langs bij het zwembad en dan langzaam druk zetten achter het betalen.
Het enige wat ik op dat moment dacht was Nee! Deze lieve mevrouw is wel echt heel erg dik. Dan moet ik naar haar toe als ze in bikini ligt en ook nog zoiets ongemakkelijks gaan vragen als: "En? Komt u nog een keer naar de front desk lopen om te betalen?" Ik heb het toch gedaan. Maar ik voelde me hoogst ongepast. Heeft ze uiteindelijk betaald? Ja gelukkig...
En dan breekt het moment aan. Na al maanden als een degelijk persoon geleefd te hebben kan ik eindelijk de beest uit hangen in het beruchte Patong. De plaats waarvoor menig Duitse man naar Phuket komt. En de reden voor jongeren om toch ook maar mee met de ouders naar een tropisch vijf sterren resort te komen. Want om even aan alle levens regels te ontsnappen die ook gepaard gaan met het luxe leventje, moet men naar Patong komen. Of te wel... Tijd om te sletten.
Na een lange taxi rit, zie ik dan ook eindelijk Bangla road by night: Proppers die je overal naar binnen proberen te lokken. Advertenties van Ping Pong shows. Meisjes in te korte rokjes en shemales in te korte rokjes... Kom ik later op terug
Mijn conclusie is wel dat het Lloret de mar voor de iets oudere generatie is. Je kan heerlijk dansen. De drankjes zijn belachelijk duur (voor Thaise begrippen) en je staat alleen maar te dansen tussen de buitenlanders. Maar goed terug op die shemales. Wat zal ik er eens over zeggen? "Do you want to touch my pussy? Don't you want to touch my pussy?" En ondertussen worden er vinger gebaren gemaakt. Ze zijn zoekend naar geld met hun nieuwe lichaam. Een lichaam waar ze trots op willen zijn en blij mee willen zijn, omdat het eindelijk is wat ze hebben willen, maar wat ze moeten verkopen om de operaties en het dagelijks leven te kunnen betalen. Het enige wat ik hoop is dat ze toch nog een beetje gelukkig kunnen zijn.
Dan precies het tegenovergestelde! En dan bedoel ik niet een maleshe, maar een heel ander soort feest. Een lekkere local party! Aan het strand naast mijn werk. (Kregen we de volgende dag ook nog klachten over op werk, wegens te veel lawaai. Ik denk dat de karaoke niet zo goed in de smaak viel.) De barbecue stond groot aan en de lekkerste soorten vis werden bereid. Ijs werd gehaald en de taartjes werden aangesneden. Na het toetje werd het bier open getrokken. "Floor moest je vandaag werken?" "Ja natuurlijk" "Hoe ga je dan terug naar huis?" "Met de associatebus van 22.30h" "maar hoe ben je hier dan gekomen vanaf werk?" "Lopend" "Je bent gek!" Het is letterlijk 500 m, maar je lijkt wel gek als je actief doet als je ook lui kan doen en achterop de motorbike kan komen. "Maar Floor, als ik je nou terug naar huis rijd, blijf je dan iets langer met ons feesten?" Daar kan je toch geen nee tegen zeggen!
Opstaan om 6.20h op m'n vrije dag. Wachten bij de bushalte. Eens een keer niet de Marriott bus instappen maar gewoon een keer een comfortabele auto. James (overigens gewoon een thai) reed me naar phang gna, om mijn rijbewijs te halen. Hij zou eigenlijk ook voor zijn rijbewijs gaan, maar omdat hij nog voelde dat hij alcohol in zijn bloed had ging hij het toch maar een andere keer proberen. Gelukkig vertelde hij dit toen we er al waren, anders had ik op het laatste moment nog een taxi gebeld. Ik ging naar binnen en het duurde langer dan ik had gedacht. Eerst wilden ze me de test niet laten doen omdat ik nog geen verlengd visum had, maar hij was nog wel geldig. Uiteindelijk mocht ik toch proberen te kijken of ik capabel genoeg was om scooter te rijden, maar pas een aantal dagen later als ik kon bewijzen dat ik een verlengd visum had kon ik mijn rijbewijs komen ophalen.
We begonnen met eerst een test of ik wel diepte kon zien, toen of ik de stoplicht kleuren wel zou kunnen onderscheiden. Wat ik echt al een heel rare test vond, want een kleurenblinde zou nooit kunnen slagen. De lichten boven en onder konden namelijk allemaal zowel rood, geel als groen aannemen. Iemand die kleurenblind is weet gewoon dat hij moet stoppen als het bovenste licht brand en moet rijden als de onderste brand. Afijn, daar was nog even niet over nagedacht in Thailand.
Vervolgens kregen we les. 2 uur lang een film kijken over de verkeersregels in Thailand, met gelukkig Engelse ondertiteling. Ook al was die natuurlijk door de Google vertaler gehaald en snapte ik niet alles. Maar ik zou t zelfs goed vertaald niet begrijpen. Je hand uitsteken bij de auto als je richting aan wilt geven of als je wil duidelijk maken dat de persoon achter je wat langzamer moet rijden. En hoe doe je dat als bestuurder dan als je naar links wil? (Het stuur zit hier aan de andere kant) dat wordt flink bukken dan. Gelukkig hebben de auto's in Thailand ook gewoon een richting aanwijzer, maar toch kan je zakken voor je rijbewijs als je niet je hand uitsteekt als je wel je hand ui zou kunnen steken.
Toen eindelijk die verrotte video afgelopen was, kregen we helaas 1 uur lang Thaise uitleg over het verkeer. Wat dachten ze er van? Iedereen begrijpt Thais? Ik spreek het dus het kan niet moeilijk zijn? De gedachtegang werkt hier anders...
Gelukkig snel daarna begon het praktisch examen.
"Heb je geen motor bij je?" "Nee, natuurlijk niet." "Hoe ga je dan je praktisch examen doen?" Gelukkig mocht ik er een lenen van iemand. Maar iedereen is hier dus gekomen met motor of auto zonder rijbewijs... De politie zou voor het transport department moeten gaan staan en lekker bonnen uit delen, daar wordt je pas rijk van.
Goed, wat houdt het praktisch examen in:
1: slalom
2: stop
3: richtingaanwijzer aan
4: bocht naar links
5: stuk rechtdoor
Klaar. Gehaald!
Ongelofelijk en nog mensen die zakken na de derde keer proberen. Hoe dan?
En last but not least. Theorie examen.
50 vragen. Waarvan 2 vragen 5 keer voor kwamen. Gelukkig had ik die goed dus ik was na 5 uur ploeteren eindelijk geslaagd voor mijn rijbewijs.
Het koste me 3,50 en mijn rijbewijs tevens identiteitsbewijs is voor twee jaar geldig. En ik kreeg het meteen mee. Opeens waren ze mijn visum vergeten.
Floor, we hebben je nodig. Krijg ik te lezen in een sms'je. "Oké, wat is er?" "Madam chicken is dronken en het lukt ons zo niet haar te laten betalen. Dus jij moet het morgen regelen."
Madam chicken was ziek geworden van een niet gare kip. En moest nog 200 US dollar betalen waar ze onderuit probeert te vluchten. Zo is ze 's morgens al voor 8 uur uit haar kamer, zodat we haar niet kunnen bereiken via de telefoon of bij haar langs kunnen gaan. Als we een brief naar haar sturen wordt daar ook niet opgereageert. "Hoe moet ik haar bereiken dan?" Ik moet toegeven dat ik deze vrouw heel erg leuk en gezellig vind, maar ze moet wel betalen. "Je moet bij haar langs bij het zwembad en dan langzaam druk zetten achter het betalen.
Het enige wat ik op dat moment dacht was Nee! Deze lieve mevrouw is wel echt heel erg dik. Dan moet ik naar haar toe als ze in bikini ligt en ook nog zoiets ongemakkelijks gaan vragen als: "En? Komt u nog een keer naar de front desk lopen om te betalen?" Ik heb het toch gedaan. Maar ik voelde me hoogst ongepast. Heeft ze uiteindelijk betaald? Ja gelukkig...
En dan breekt het moment aan. Na al maanden als een degelijk persoon geleefd te hebben kan ik eindelijk de beest uit hangen in het beruchte Patong. De plaats waarvoor menig Duitse man naar Phuket komt. En de reden voor jongeren om toch ook maar mee met de ouders naar een tropisch vijf sterren resort te komen. Want om even aan alle levens regels te ontsnappen die ook gepaard gaan met het luxe leventje, moet men naar Patong komen. Of te wel... Tijd om te sletten.
Na een lange taxi rit, zie ik dan ook eindelijk Bangla road by night: Proppers die je overal naar binnen proberen te lokken. Advertenties van Ping Pong shows. Meisjes in te korte rokjes en shemales in te korte rokjes... Kom ik later op terug
Mijn conclusie is wel dat het Lloret de mar voor de iets oudere generatie is. Je kan heerlijk dansen. De drankjes zijn belachelijk duur (voor Thaise begrippen) en je staat alleen maar te dansen tussen de buitenlanders. Maar goed terug op die shemales. Wat zal ik er eens over zeggen? "Do you want to touch my pussy? Don't you want to touch my pussy?" En ondertussen worden er vinger gebaren gemaakt. Ze zijn zoekend naar geld met hun nieuwe lichaam. Een lichaam waar ze trots op willen zijn en blij mee willen zijn, omdat het eindelijk is wat ze hebben willen, maar wat ze moeten verkopen om de operaties en het dagelijks leven te kunnen betalen. Het enige wat ik hoop is dat ze toch nog een beetje gelukkig kunnen zijn.
Dan precies het tegenovergestelde! En dan bedoel ik niet een maleshe, maar een heel ander soort feest. Een lekkere local party! Aan het strand naast mijn werk. (Kregen we de volgende dag ook nog klachten over op werk, wegens te veel lawaai. Ik denk dat de karaoke niet zo goed in de smaak viel.) De barbecue stond groot aan en de lekkerste soorten vis werden bereid. Ijs werd gehaald en de taartjes werden aangesneden. Na het toetje werd het bier open getrokken. "Floor moest je vandaag werken?" "Ja natuurlijk" "Hoe ga je dan terug naar huis?" "Met de associatebus van 22.30h" "maar hoe ben je hier dan gekomen vanaf werk?" "Lopend" "Je bent gek!" Het is letterlijk 500 m, maar je lijkt wel gek als je actief doet als je ook lui kan doen en achterop de motorbike kan komen. "Maar Floor, als ik je nou terug naar huis rijd, blijf je dan iets langer met ons feesten?" Daar kan je toch geen nee tegen zeggen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
