15 Ballen
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg Floortje
19 Oktober 2015 | Thailand, Phuket
15 beach ballen door de lobby, ik zat met m'n handen in het haar. Dat gebonk van al die ballen en al die gasten die hier komen voor hun rust. En wie had dit veroorzaakt? Natuurlijk ik!
Er was een ontzettend lange check in en wat moet er erger zijn voor een ouder dan een kind dat ook nog zit te zeuren aan je been. Dus ik had een goed plan, we zorgen dat de kids bezig zijn en de ouders kunnen plaatsnemen in de lounge banken.
Ik gaf 3 ballen weg, met het idee dat er gedeeld kon worden. Maar dat konden de verwende nesten natuurlijk niet. Dus 15 kinderen hadden uiteindelijk een bal en dolgelukkig dat ze waren. Er werd mee gegooid, gestuiterd, gesmashed en gevoetbald. En dat in de lobby van een 5 sterren hotel.
En niet te geloven daarna kreeg ik zoveel bedankjes. Bedankt voor het vermaken van onze kinderen, bedankt voor je hulp, bedankt voor de leuke gesprekken. Maar 1 persoon die heeft geklaagd over de trage check in, en die werd gecorrigeerd door z'n vrouw. "En ga dan ook een leuk gesprek aan! Zoveel aardige en leuke mensen hier en jij kan alleen maar mokken." Als je t vrouwtje ziet denk je dat de man de baas is. Ze was klein, heel dun en een schattig gezichtje. Maar een bek waar je u tegen zegt!
En dan zijn er ook van die vreselijke gasten. Gasten die mijn woorden verdraaien, die overal uit het hotel extra geld willen slepen en alles gratis willen krijgen. Ach t is waar, de enige manier om rijk te zijn en rijk te blijven is door je geld niet uit te geven. Maar dit klopte gewoon niet. Vrouwen die te jong waren en een relatie waarin de man en vrouw niet met elkaar konden communiceren vanwege een taalbarriere. Van die foute zakenmannen. En als je in de geschiedenis kijkt van hun hotelprofiel vond je alleen maar verzonnen klachten waar gratis faciliteiten uit kwamen rollen. Maar van ons krijg je niks meer meneertje!
En een jonge man, ik snap niet hoe het in zijn hoofd op komt, die op zijn honeymoon is bij ons. Aller eerst belt hij me al persoonlijk op. Met een vraag over het hotel en een persoonlijke vraag. Vervolgens nog een keer en daarna loop ik hem toevallig tegen het lijf. Gewoon een gezellig gesprek wat ik wel meer heb met gasten. Maar, hij vraagt ook of ik mee ga om wat te drinken? "Nou ik mag dat eigenlijk niet doen naast het werk?" "En je weekend dan?" "Mijn weekend is zondag." "Oh dat gaat moeilijk worden, maar misschien kan ik wel wat regelen." Ik heb netjes een briefje naar zijn kamer gestuurd, geadresseerd aan hem en zijn vrouw. In de brief heb ik romantische dingen gezet die ze samen kunnen doen op hun honeymoon. Een soort van lieve, maar zachte hint dat ik absoluut niet geïnteresseerd ben in vage drankjes na het werk.
Maar daarentegen gewoon gezellig met collega's wat drinken vind ik wel heel erg leuk! Eigenlijk ben ik elke avond vol gepland. Van uit eten met het nieuwe meisje van human resource tot ergens aan tafel belanden in een appartement met alleen maar Thaise mensen. Niet dat ik met veel kan communiceren op dat moment. Eigenlijk spreekt maar 1 van hen goed Engels en hij had me ook uitgenodigd. Wat ik dan alleen echt niet snap is dat al deze andere mensen aan de front office werken van andere resorts. Dus of ze hebben een goede vocabulair op hotelgebied, of het resort neemt heel laagdrempelig mensen aan. Des al niet te min kom je met handen en voeten communicatie nog best ver en kan ik echt zeggen dat ik een hele leuke avond heb gehad.
Maar wat ik echt een bijzondere avond vond was de avond van het Marriott milestone gala diner. De dag van te voren werd aan mij gevraagd, toen ik aan het wachten was bij HR of ik misschien wilde komen helpen serveren op het diner. "Ja tuurlijk!" "Oh, maar het was eigenlijk een grapje." "Heb je nou iemand nodig of niet?" "Jawel, maar we hadden niet verwacht dat je ja zo zeggen."
Alle andere trainees uit Indonesië waren gevraagd om te helpen. Maar waarom ze mij in eerste instantie niet durfden te vragen? Omdat ik blank ben? Ik hoop het eigenlijk niet, maar ik denk het wel.
De avond van het diner was echt fantastisch. Iedereen die 5,10 of 15 jaar in dienst was werd uitgenodigd. En zo'n diner is voor hun echt heel bijzonder. Sommige mensen komen niet opdagen omdat ze geen goede jurk konden vinden. Andere kwamen pas aan zetten met het toetje omdat hun make-up daarvoor nog niet goed zat.
De rode loper was uitgevouwen en sommige vrouwen herkende ik niet meer. Zo vol met make-up en het haar dat anders zat en voor het eerst zonder uniform. Als porseleinen poppen stonden ze daar foto's te maken. En zo trots dat ze waren.
Na het diner ging de muziek aan, niet dat er gedanst werd, zoals gewoonlijk, maar dit keer werd er tenminste niet raar opgekeken als je het wel deed. De volgende dag liep ik naar een vrouwtje van de housekeeping toe en zei dat ze er zo mooi uit zag in die jurk van gisteren. "Thank you, Ik vond het zo bijzonder dat jij mij serveerde." Dat was me vantevoren al verteld, dat de Thaise het heel bijzonder vinden om door een buitenlander bediend te worden. En ik deed het met liefde. Toch vind ik het moeilijk dat ik door sommige teams, zoals de housekeeping en engineering niet als een gelijke wordt beschouwt. Maar ik probeer er wel zoveel mogelijk aan te doen dat op een lager pitje te krijgen.
Gelukkig kan ik zeggen dat er ook mensen zijn die me wel als gelijke zien en me dus ook mee uit vragen. Zoals Dew waarmee ik naar de vegetarian festival parade ben geweest.
De mensen die daar echt streng aan mee doen eten voor lange periode niks van een dier en zijn tijdens de parade doorboort met stekers en messen. Sommige lopen over straat volledig bebloed. De spirit zit op dat moment in hen. Ze moeten volledig rein zijn en kunnen dan zonder enige pijn dit alles doen. De wonden zullen daarna ook snel genezen.
Nou laat mij maar lekker vlees eten, ben ik niet rein en komt die spirit niet in me, hoef ik mezelf tenminste ook niet te doorboren.
Natuurlijk kan je ook gewoon half mee doen. Dus Dew nam me mee naar een local en liet me de gevarieerde vegan Thaise keuken proeven. En eerlijk, super lekker. We zaten bij een extreme local. Zelfs het toilet was local. Een grote bak naast het toilet waar water instroomde en waar je je handen in kon wassen. Wist ik veel. De kraan stond open en ik kreeg hem niet uit. Ik terug rennend naar dat wijffie van t restaurant. Die uit m'n paniek zin alleen t woord toilet verstond. Die dacht natuurlijk dat ik hoge nood had. Toen ze eenmaal aankwam was de vloer ondergelopen met water. Ik bood m'n excuses aan. En het oude vrouwtje natuurlijk zeggen dat het niks uitmaakt, nou ik zou flink balen.
Dus in plaats van blaas ik het verhaaltje uit, ik spoel het verhaaltje vandaag eens uit.
Er was een ontzettend lange check in en wat moet er erger zijn voor een ouder dan een kind dat ook nog zit te zeuren aan je been. Dus ik had een goed plan, we zorgen dat de kids bezig zijn en de ouders kunnen plaatsnemen in de lounge banken.
Ik gaf 3 ballen weg, met het idee dat er gedeeld kon worden. Maar dat konden de verwende nesten natuurlijk niet. Dus 15 kinderen hadden uiteindelijk een bal en dolgelukkig dat ze waren. Er werd mee gegooid, gestuiterd, gesmashed en gevoetbald. En dat in de lobby van een 5 sterren hotel.
En niet te geloven daarna kreeg ik zoveel bedankjes. Bedankt voor het vermaken van onze kinderen, bedankt voor je hulp, bedankt voor de leuke gesprekken. Maar 1 persoon die heeft geklaagd over de trage check in, en die werd gecorrigeerd door z'n vrouw. "En ga dan ook een leuk gesprek aan! Zoveel aardige en leuke mensen hier en jij kan alleen maar mokken." Als je t vrouwtje ziet denk je dat de man de baas is. Ze was klein, heel dun en een schattig gezichtje. Maar een bek waar je u tegen zegt!
En dan zijn er ook van die vreselijke gasten. Gasten die mijn woorden verdraaien, die overal uit het hotel extra geld willen slepen en alles gratis willen krijgen. Ach t is waar, de enige manier om rijk te zijn en rijk te blijven is door je geld niet uit te geven. Maar dit klopte gewoon niet. Vrouwen die te jong waren en een relatie waarin de man en vrouw niet met elkaar konden communiceren vanwege een taalbarriere. Van die foute zakenmannen. En als je in de geschiedenis kijkt van hun hotelprofiel vond je alleen maar verzonnen klachten waar gratis faciliteiten uit kwamen rollen. Maar van ons krijg je niks meer meneertje!
En een jonge man, ik snap niet hoe het in zijn hoofd op komt, die op zijn honeymoon is bij ons. Aller eerst belt hij me al persoonlijk op. Met een vraag over het hotel en een persoonlijke vraag. Vervolgens nog een keer en daarna loop ik hem toevallig tegen het lijf. Gewoon een gezellig gesprek wat ik wel meer heb met gasten. Maar, hij vraagt ook of ik mee ga om wat te drinken? "Nou ik mag dat eigenlijk niet doen naast het werk?" "En je weekend dan?" "Mijn weekend is zondag." "Oh dat gaat moeilijk worden, maar misschien kan ik wel wat regelen." Ik heb netjes een briefje naar zijn kamer gestuurd, geadresseerd aan hem en zijn vrouw. In de brief heb ik romantische dingen gezet die ze samen kunnen doen op hun honeymoon. Een soort van lieve, maar zachte hint dat ik absoluut niet geïnteresseerd ben in vage drankjes na het werk.
Maar daarentegen gewoon gezellig met collega's wat drinken vind ik wel heel erg leuk! Eigenlijk ben ik elke avond vol gepland. Van uit eten met het nieuwe meisje van human resource tot ergens aan tafel belanden in een appartement met alleen maar Thaise mensen. Niet dat ik met veel kan communiceren op dat moment. Eigenlijk spreekt maar 1 van hen goed Engels en hij had me ook uitgenodigd. Wat ik dan alleen echt niet snap is dat al deze andere mensen aan de front office werken van andere resorts. Dus of ze hebben een goede vocabulair op hotelgebied, of het resort neemt heel laagdrempelig mensen aan. Des al niet te min kom je met handen en voeten communicatie nog best ver en kan ik echt zeggen dat ik een hele leuke avond heb gehad.
Maar wat ik echt een bijzondere avond vond was de avond van het Marriott milestone gala diner. De dag van te voren werd aan mij gevraagd, toen ik aan het wachten was bij HR of ik misschien wilde komen helpen serveren op het diner. "Ja tuurlijk!" "Oh, maar het was eigenlijk een grapje." "Heb je nou iemand nodig of niet?" "Jawel, maar we hadden niet verwacht dat je ja zo zeggen."
Alle andere trainees uit Indonesië waren gevraagd om te helpen. Maar waarom ze mij in eerste instantie niet durfden te vragen? Omdat ik blank ben? Ik hoop het eigenlijk niet, maar ik denk het wel.
De avond van het diner was echt fantastisch. Iedereen die 5,10 of 15 jaar in dienst was werd uitgenodigd. En zo'n diner is voor hun echt heel bijzonder. Sommige mensen komen niet opdagen omdat ze geen goede jurk konden vinden. Andere kwamen pas aan zetten met het toetje omdat hun make-up daarvoor nog niet goed zat.
De rode loper was uitgevouwen en sommige vrouwen herkende ik niet meer. Zo vol met make-up en het haar dat anders zat en voor het eerst zonder uniform. Als porseleinen poppen stonden ze daar foto's te maken. En zo trots dat ze waren.
Na het diner ging de muziek aan, niet dat er gedanst werd, zoals gewoonlijk, maar dit keer werd er tenminste niet raar opgekeken als je het wel deed. De volgende dag liep ik naar een vrouwtje van de housekeeping toe en zei dat ze er zo mooi uit zag in die jurk van gisteren. "Thank you, Ik vond het zo bijzonder dat jij mij serveerde." Dat was me vantevoren al verteld, dat de Thaise het heel bijzonder vinden om door een buitenlander bediend te worden. En ik deed het met liefde. Toch vind ik het moeilijk dat ik door sommige teams, zoals de housekeeping en engineering niet als een gelijke wordt beschouwt. Maar ik probeer er wel zoveel mogelijk aan te doen dat op een lager pitje te krijgen.
Gelukkig kan ik zeggen dat er ook mensen zijn die me wel als gelijke zien en me dus ook mee uit vragen. Zoals Dew waarmee ik naar de vegetarian festival parade ben geweest.
De mensen die daar echt streng aan mee doen eten voor lange periode niks van een dier en zijn tijdens de parade doorboort met stekers en messen. Sommige lopen over straat volledig bebloed. De spirit zit op dat moment in hen. Ze moeten volledig rein zijn en kunnen dan zonder enige pijn dit alles doen. De wonden zullen daarna ook snel genezen.
Nou laat mij maar lekker vlees eten, ben ik niet rein en komt die spirit niet in me, hoef ik mezelf tenminste ook niet te doorboren.
Natuurlijk kan je ook gewoon half mee doen. Dus Dew nam me mee naar een local en liet me de gevarieerde vegan Thaise keuken proeven. En eerlijk, super lekker. We zaten bij een extreme local. Zelfs het toilet was local. Een grote bak naast het toilet waar water instroomde en waar je je handen in kon wassen. Wist ik veel. De kraan stond open en ik kreeg hem niet uit. Ik terug rennend naar dat wijffie van t restaurant. Die uit m'n paniek zin alleen t woord toilet verstond. Die dacht natuurlijk dat ik hoge nood had. Toen ze eenmaal aankwam was de vloer ondergelopen met water. Ik bood m'n excuses aan. En het oude vrouwtje natuurlijk zeggen dat het niks uitmaakt, nou ik zou flink balen.
Dus in plaats van blaas ik het verhaaltje uit, ik spoel het verhaaltje vandaag eens uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
