De Aller laatste

Parijs, ik ben er helemaal klaar mee...
Ik wilde dat ik dat kon zeggen. Dat ik graag naar huis wilde en m'n leventje hier makkelijk achterliet. Nou misschien wil ik dat ook wel niet, want dat betekend dat ik een kuttijd heb gehad. Maar op dit moment zit ik een potje te balen in de auto.
Mijn laatste dagen waren gelukkig heerlijk.
Maandag namen Louis en Anouk me mee uit lunchen bij een vriendje van Louis. Het was een super leuk restaurantje dat echt elke dag vol zit. Zowel met lunch als diner. En dat geldt trouwens ook voor zijn andere restaurant. Maar ik begrijp waarom. De kaart is klein, de prijs kwaliteit verhouding erg goed en de hoeveelheden perfect. Je moet wel echt een entree, hoofd en na gerecht nemen anders is het niet genoeg. Dus uiteindelijk is het niet goedkoop. Maar ik vond het een smaaksensatie. Daarbij veranderd de kaart elke week. Dus je kan terug blijven komen, nooit krijg je het zelfde voor geschoteld. Aimee en Max gingen ook mee. Als we het toch over smaken hebben: Max was zoet, Aimee zuur. Die wou alleen maar slapen.
Daarna nam ik alvast afscheid van Bram met een lekker flesje wijn in la fourmi. Dat was heel gezellig maar wel raar. Ook al kan je elkaar toch nog zo gemakkelijk opzoeken, samen heb je ook veel meegemaakt. Dit lijkt een rare tegenstelling misschien. Maar voor mij voelt het wel als een tegenstelling. Ik weet het even niet te verwoorden.
Op dinsdag moest ik nog weer even oppassen op de schatjes. We gingen lekker naar buiten. In Parijs kan een kind niet vies worden. Dat vind ik een slechte zaak dus ik zoek de viezigheid op. Eindelijk een dikke plas gevonden! Ik liet aimee zien hoe je er in moest springen. Ze was zo gelukkig! Alleen maar lachen en roepen Loor Loor encore! Maar goed zo'n natte broek was ze dus ook niet gewend. Loor bah! Ik vond het wel een beetje zielig dus ik dacht kom we stappen een kapper binnen en föhnen hem droog. Geen goed plan!!! Ze heeft nog nooit zo hard gehuild. Dus dan maar een natte broek hoor.
Ook heb ik voor het eerst gehoord dat ik een dochter heb die zo op me lijkt. Nou dank u wel mevrouw dat is erg aardig van u, maar ik wacht er nog even mee.
Daarna kwamen we bij onze favo zwerver die ik altijd chocolaatjes aanbiedt maar die hij altijd afslaat. In ruil daarvoor noemt hij me wel belle mademoiselle. Zelfs van een zwerver voel ik me dan best gevleid. Vervolgens lopen we door en komen we bij onze favo barman. De prins van aimee en geeft haar altijd een aai . En mij zoals dat hoort in Parijs, twee kussen. Die middag kwam mijn vader om nog even een paar leuke dagen in Parijs met mij te hebben. We haalden popelini's en ook hij is om. Vervolgens werden we uitgenodigd om een koffie te drinken bij de favo barman. Dat was echt heel gezellig. En daarna gingen we door voor de borrel. Ik liet papa Canal St. Martin zien, maar voor we daar arriveerden hadden we me een reis achter de rug. Meer dan een half uur stond de metro stil. Er zaten bij ons dronken mensen in de coupe en drugsgebruikende mensen. Die drugsgebruikende kwam gezellig naast mij staan. Jas uit, nee toch maar aan. Veters strikken, en keihard aantrekken. En heel hard ademen. Nou ik voelde me helemaal op m'n gemak.
Die dronken man was een andere man enorm aan het treiteren en die liep dus weg. Papa ging op die plek zitten. Liever dat hij getreiterd wordt dan bijvoorbeeld een andere vrouw in de coupé. Het gesprek tussen die twee was zo lach wekkend. Het ging letterlijk over aardappels. En dat je daar frietjes van kan maken.

Canal St Martin is zo prachtig in de avond en ik heb er zulke goede herinneringen aan. Daar hebben we uiteindelijk ook gegeten. Onze digestive namen we bij de hoekkroeg. Eigenlijk heet het le progrès, maar 20 jaar geleden toen papa daar voor het eerst met mama kwam noemden ze dat zo. Cute toch.
Woensdag gingen we naar Brigitte en de kids toe. Ik had wat stomme cadeautjes met gedichtjes gemaakt, maar ze waardeerden het erg. Het eten was fantastisch. Zoals altijd daar. De volgende keer dat ik ze zal zien zal in Nederland zijn. Raar...
En dan vandaag. De afsluiter. We hebben nog een lekkere pain au chocolat aux amandes gegeten bij Coquelicot. Die ga ik zo missen... Alle lekkere broodjes, macarons en stokbroden. Daarna nam ik afscheid van de kindjes en Anouk. Louis had ik net gemist. Maar ik wil ze bij deze heel erg bedanken voor mijn geweldige tijd hier.
Iedereen trouwens die heeft gezorgd dat dit een tijd is om nooit meer te vergeten.
Nu de beste tijd van mijn leven. Hopelijk niet de enige.
Merci Paris et au revoir.