Back in Paris

Oudejaarsavond met familie in Parijs. Ik had een maand van te voren al een restaurant gereserveerd. Nou eigenlijk twee restaurants, maar de ene had ik heel netjes weer afgezegd. We kwamen aan in het restaurant en gingen netjes aan tafel zitten. We kenden het restaurantje al en hadden elkaar al lekker lopen maken met de heerlijke profiterol die je als toetje kon bestellen. Maar niet vandaag. Vandaag was er een heel menu samen gesteld. 70€ per persoon exclusief drank. Iets wat ik me niet helemaal had beseft van te voren. Het is namelijk logisch dat ze een speciaal menu maken op deze dagen. Daar kunnen ze de meeste winst uit halen en daarbij is het super handig als ze voor iedereen het zelfde moeten maken en daarbij was het vol gereserveerd en wisten ze precies hoeveel mensen er zouden komen. Wat konden we dus nog doen. Exactement 1 ding: genieten.
Het was heerlijk met als eerste gang champagne. Als tweede gang broodjes met onder andere fois gras, een krabcocktail en zalm. Die cocktail de crabe was echt verrukkelijk. Daar hadden we ook een glas goede wijn bij dus het smaakte alleen maar beter. Daarna zouden we eigenlijk een ander gerecht krijgen alleen die waren ze bij ons vergeten. Pas de probleme. Het was namelijk veel te veel voor ons. We kregen een soort opfrisser perenlikeur met ijs. Vervolgens kregen we ons hoofdgerecht echt de perfecte boeuf wellington met aardappelpuree waar echt heel veel smaak aan zat. Ik denk doordat er een beetje kaas door zat, maar dat weet ik niet zeker. Daarna kregen we een geitenkaasje. Normaal hou ik daar niet van, maar deze was zo zacht van smaak en zo fris. Echt een wolkje. Vervolgens kregen we het uit elkaar plof momentje. Ik dacht echt dat ik er niks meer bij kon krijgen. Maar dan krijg je het toetje en die was werkelijk onweerstaanbaar. Chocolade mouse met van binnen frambozenpuree. De combinatie was werkelijk fantastisch en ze lagen in een saus van vanille en framboos. Monsieur le chef c'etait parfait!
Na ons heerlijke diner moesten we echt even uitbuiken op onze kamer. Dus eenmaal op de bank neergeploft shirt omhoog, broek open, buik uit en zachtjes met je handen op je dikke buik slaan. Geen idee waarom iedereen dat altijd doet als hij veel heeft gegeten of voldaan is. Alsof het eten dan sneller verteerd, maargoed ik doe het zelf ook. Rond 12 h liepen we naar de sacre coeur. Het was druk. Echt ongelofelijk, ik denk wel 10.000 mensen en waarvoor? We stonden te wachten om 12 h was iedereen met zijn gezicht naar de Eifeltoren gericht die toen begon te knipperen. Je hoorde veel Ah en oh en Bonne annee. Maar toen, toen niks. Geen vuurwerk, geen muziek, geen spectakel. Een soort van droevige reuring verscheen over de mensenmassa. Er mag geen vuurwerk meer worden afgestoken in Parijs ivm de veiligheid. Wat je je goed voor kan stellen als je met zoveel mensen op een kluitje staat. Later vlakbij ons appartement gingen Mart en ik maar sterretjes afsteken. Want een dikke party zat er dus niet in. Al gauw kwamen we wat leuke mensen tegen en hebben we nog een aantal uren gekletst. Toch een leuke afsluiter of eerder een goed begin. Op dat 2014 fantastisch mag worden
De familie ging weer terug naar huis en ik bleef alleen achter. Ik ging wat lopen door de stad. Ik wou naar de orangerie maar de rij was langer dan dat het museum lang was. Dus ik liep door. Al gauw wou een voorbijganger me wat vragen. De man leek op de donkere man uit intouchable. Spontaan, vrolijk en hij had dezelfde ogen. Ik beantwoorde netjes zijn vraag en we raakten aan de klets. De twee uur daarop volgend heb ik met hem doorgebracht. Ik snap niet hoe het kan, maar dit is al de zoveelste voorbijganger die me hier in Parijs iets vraagt en waar ik de rest van de dag aan blijf hangen. Deze man kwam uit Nice, werkte net en was hier met vrienden. Het hele gesprek was in het Frans en het was echt heel erg gezellig. We wouden een kopje koffie gaan drinken alleen liepen we maar en zagen we mooie dingen, dus die kop koffie was minder interessant. Die gaan we deze week dus nog even pakken.
Gister kwam Maaike aan. We hebben even het afgelopen halve jaar bijgekletst en dat terwijl we de toerist uit hingen en langs de hoogte punten van Parijs liepen. 'S avonds gingen we naar de sacre coeur waar we met een aantal Egyptenaren op de trappen iets hebben gedronken. Dat was erg gezellig maar niet lang want we moesten door naar de club. Het nachtleven in Parijs is geweldig maar duur. Als je vroeg gaat en je bent vrouw kom je er gratis in. Anders betaal je minstens 20€ entree zonder consumpties. We waren binnen en kochten maar meteen een drankje. Het klinkt misschien een beetje meeloperig, maar iedereen had op dat moment een drankje in zijn hand. En je voelt je toch een beetje pauper als je geen drankje hebt. Waarom pauper? Nou een drankje is minstens 10€. Bier, cola, wodka lemon. Allemaal 10€. Dus dan de wodka lemon maar. Langzaam stroomde het binnen. Op een gegevenmoment waren we aan de praat geraakt met twee mannen. Niet echt onze types. Een man van 2 keer mijn leeftijd... En een bijna lilliputter. Letterlijk 2 koppen kleiner dan Maaike. Maar we kregen ze niet meer weg. Ze wachten op ons als we naar de wc waren gegaan. Ze wachten op ons als we "klaar" waren met dansen met een andere jongen. Echt sneu. Gelukkig hebben we op deze twee wanhopige personen na alleen maar leuke mensen ontmoet die avond. Al moet ik wel zeggen dat de gesprekken niet altijd even soepel verlopen. Deze Fransen kunnen echt geen Engels. Ik dan wel Frans, maar Maaike snapte er niks van. Gelukkig is dans een ongesproken taal. De Fransen kunnen bijna alleen maar stijl dansen. Best pittig... Ze vragen dan ook vaak hoe wij Nederlanders dansen. Nou gewoon, schudden met die billen, shuffelen, techno en een mengeling daarvan. Doordat wij anders dansen vallen we wel op. Dus ik ging even op de trap dansen. En natuurlijk viel ik er weer af. Nog nooit ben ik zo vaak van de trap gevallen als hier in Parijs... Ik kon niet opstaan van het lachen. François xavier noemde mij dan ook l'hollandaise drole.
La bringue je DJ is fantastisch en je klanten mooi. Ik heb genoten, Maaike ook.