GANGSTAAA

We fietsten over de prachtige boulevard. Met aan één kant de zee, waarvan de golven zo krachtig zijn dat ze kapot spatten op de kunstmatige dijk die gemaakt is om de zee en het land te scheiden, en je de waterspetters van de krachtige golf in je gezicht spatten. Terwijl aan de andere kant de palmbomen keurig op een rijtje staan en de auto’s langzaam voorbij rijden. Zelfs de bestuurders worden gedwongen te genieten van de prachtige boulevard door de vele stoplichten die om de vijf seconden van groen naar rood springen. Aan de kant van de Tafelberg staan vanaf de berg tot aan de zee grote hotels en een wijk vol met villa’s. Welcome in Seapoint.
Nadat we de fietsen hadden weggebracht gingen we eventjes uitrusten. Na een maand niet te hebben gefietst waren we bekaf en hadden we overal spierpijn.
Nee, natuurlijk waren we niet bekaf. Had ik je toch bijna tuk. Toch had ik wel echt spierpijn in mijn billen de volgende dag. Dat is toch raar? Wel de tafelberg opklimmen en nergens last van hebben, maar even een uur op een wat minder comfortabele fiets en ik heb spierpijn in mijn billen.
Nou goed, niet echt een bijzonder verhaal, maar nu kom ik to the point. Maud en ik maken namelijk altijd wat mee. Is het van een man die met je op de foto wil, je optilt en daarbij je heel ongelukkig bij je tiet pakt, tot zoals nu dat we een gesprek hebben met een echte GANGSTER.
Het ging zo. We zaten gewoon lekker op een bankje tot een beetje een vreemde man naar ons toe kwam. Hij had een enorme kegel van de alcohol en aan alles was te merken dat hij een zwaar leven had. Zijn armen zaten onder de tatoeages en hij droeg van die grote zilveren schakel kettingen.
Hij was eerst met een ander iemand aan het praten en die liep achter ons bankje weg terwijl hij van voren naar ons toe kwam. Ik pakte meteen mijn tas en klemde die onder mijn arm. Iets te opvallend en hij zag het. “I may look scary with all my tatoos but I am not going to rob you.” Zei hij. We voelden ons totaal niet veilig door de hele situatie die er werd gecreëerd. Twee mannen, waarvan er een achter langs loopt. En de ander die opeens met ons ging praten. Waarom zou iemand nou met ons willen praten? Dat was toch de perfecte afleidingsmanoeuvre. Pas toen de man die achter ons, ons ver voorbij was gelopen en ik mijn telefoon en camera nog in mijn tas voelde. Werd de kust veiliger en begonnen we dan toch maar het praatje met deze man. Hij begon te vertellen over dat hij in de gevangenis had gezeten. Dat hij slechte dingen had gedaan vroeger en dat het logisch is dat hij daarvoor gestraft is. Maar de reden dat hij dat gedaan heeft was om zijn moeder te kunnen onderhouden. En nu? Wel uit de gevangenis, maar nog steeds in de gang. “Why don’t you just step out of the gang?” vroeg ik hem. Waarschijnlijk een stomme en naïeve vraag, maar hé zo ben ik en ik wil het gewoon weten. “That’s impossible. I am the leader of the gang!” oke, dat antwoord had ik niet helemaal verwacht.
The Gangs zijn groepen van voornamelijk mannen afkomstig uit de Townships. Zij noemen zichzelf Gangsters en er zit een naar randje aan. Veel van deze gangsters zijn bij de gang gekomen tussen hun twaalfde tot zestiende leeftijd. Er zijn meerdere redenen voor jongeren om bij een gang te gaan. Vaak biedt een gang het gevoel van physieke veiligheid, sommige gaan bij een gang omdat familieleden en vrienden al betrokken zijn bij een gang. Maar ook letterlijk uit verveeldheid gaan jongeren bij een gang. Een gang biedt op zo’n moment spanning en een community. Sommige jongeren zien geen uitweg in hun arme bestaan. Ze hebben het idee dat ze iets moeten doen om uit hun erbarmelijke situatie te komen en de manier waarop ze dat doen is het criminele circuit in. Dat is het enige dat hen op dat moment een kans biedt en hoop geeft naar een beter leven. De gangs zitten vaak verwikkelt in drugs en criminaliteit en al helemaal kinderen zijn vaak het slachtoffer van criminele activiteiten, zodat de oudere leden van de gang niet gepakt worden voor de klusjes die door hen worden opgelost.
Alles bij elkaar is het een trieste bedoeling, het is jammer dat een gang altijd gepaard gaat met criminele activiteiten. Het idee van een hechte community, een identiteit krijgen en bescherming is goed. Zelfs het idee om tegen mensen op te kijken is best goed, tenminste als het voorbeeld waar tegenop gekeken wordt iemand is met goede bedoelingen.
Deze man ook, de leider van een gang, maar eigenlijk diep ongeluk door dat hele zooitje waar hij de leiding over heeft. Het heeft hem in de gevangenis gebracht en van zijn familie weggerukt. Zijn twee prachtige dochters heeft hij een tijd lang niet gezien, maar hij doet er alles aan om zelfs als hij er niet is hen te blijven beschermen. Wel, denk ik dan, zou je dan toch echt die bende uit moeten, want stel je bent de baas van een gang, wat is een beter chantagemiddel dan datgene wat je het meeste lief hebt?

Even een luchtiger onderwerp want even eerlijk, Kaapstad is gewoon chill.
Alles gaat lekker rustig en alles wordt gezien als een groot feest. Het leven is een groot feest. Als ik aan onze event manager vraag wat ze in het weekend gaat doen kan ik met haar mee praten. “Party party party, all weekend long.” De week erop gaat het precies hetzelfde. “Party party party, all weekend long.” Dus Lerato, wat ga je doen deze vakantie? “Sleep! I am tired of work and partying…” Goed… Dus in Kaapstad kan je goed feesten en ook overal naar feesten gaan. Dus samen met Joost, Martijn en Danique ging ik naar het Corona festival. Echt een heerlijke dag was het, met goede muziek, het zonnetje, liters corona’s en af en toe iemand die een barfje legt. Het was een feest bij een beach club, waar je niet alleen ziet en gezien wordt, maar ook ontzettend lekker kan eten. Dat was nu even niet aan de orde, want we kwamen er die dag alleen om te dansen. Artiesten als Sam Feldt en Duke Dumont kwamen optreden. Toen de avond begon te vallen kwam achter het podium vandaan, prachtig vuurwerk opspatten dat alleen als een paar vonkjes afstaken tegen de oranje lucht die werd gevormd door de zonsondergang. Iedereen leek een aantal tinten bruiner en het is het mooiste sfeer licht dat ik ooit heb gezien. Het bracht een heerlijke gemoedsstemming met zich mee en als dan ook nog de grote artiesten beginnen op te treden is dat de perfecte compositie voor de echte zomer vibe!
Zo langzaam aan beginnen we ook de leuke plekjes te verkennen. Truth is het schattige koffie tentje in het park, waar de obers gelukkig ook zien dat je ’s morgens even je gebakken ei met spek nodig hebt en die dat gevoel op dat moment volledig met je meevoelen. Zo valt helaas ook te ruiken.
De koffie is hier ook niet zo duur. Ongeveer 70 cent per kopje, tenminste als je naar de goede gaat. Dus zo heb ik een nieuw ochtendritueel gecreëerd. Elke morgen voordat we naar het werk gaan lopen Maud en ik naar de 10R koffie winkel waar we onze Flat White halen. We komen binnen en elke morgen staat er een mega rij. De barista steekt zijn twee vingers op naar ons. Wij knikken en we weten dat als we betaald hebben, wij onze koffie al meteen kunnen ophalen. Zodat we weer net op tijd terug zijn om met de auto naar FOCHA te rijden.

Ook al is hier niet iedereen Christelijk, toch wilden wij bij FOCHA ook iets doen om de Kerst feeling erin te krijgen. De kinderen krijgen er cadeautjes en er is een Kerstparade, maar voor de moeders is er eigenlijk helemaal niets georganiseerd. Dus deden wij dat maar. We organiseerden een pampering day. We hadden vijf stands neergezet en bij elke stand gebeurde iets anders. Een stand met cupcakes versieren, een stand met een photobooth en kerstwensen, een stand met gezichtsverzorging, een stand met hand verzorging en een stand met make-up. We hadden van te voren voor Afrikaanse begrippen erg goede reclame gemaakt. Wel twee weken van te voren hadden we de pamfletten opgehangen en wel 2 dagen van te voren hadden we de uitnodigingen uitgedeeld, maar dat kan ook niet anders, want de meeste moeders blijven maar 1 of 2 dagen in het ziekenhuis. We hadden 40 uitnodigingen uitgeprint en een uiteindelijke opkomst van 48 vrouwen.
Het was zo lief om te zien hoe al die vrouwtjes aan t genieten waren. Ze kwamen aan en begonnen bij de cupcakes. De tafel met vrouwen werd voller en voller en een beetje giebelend zaten ze daar aan die tafel, maar deden verder niks. Wij snapten zelf ook niet zo goed waarom ze niet gewoon begonnen die cakejes te versieren. Vonden ze het niet leuk? Vonden ze het kinderachtig? Meestal als er hier eten op tafel staat moet je er als de kippen bij zijn anders hebben ze alles al opgegeten.
Op eens begon een vrouwtje met de slagroom op haar cakeje te smeren en hem te versieren met wat Smarties en spikkels. Pas toen begon ook de rest met de cakejes. Ze hadden werkelijk nog nooit gehoord van Cake’jes versieren, maar ze vonden het fantastisch. Een van de vrouwen zei, dit ga ik ooit met mijn kinderen doen!
Ik stond bij de facial stand en later bij de make up stand. De vrouwen vonden het heerlijk om zo verwend te worden. Een moeder kwam aan de make-up tafel zitten en ik vroeg haar welke kleur lippenstift ze graag op zou willen. “I don’t know, I never wore make-up before in my life, so I don’t know what will fit me.” Het voelde zo goed om deze vrouwen die nog nooit het gevoel hebben gehad zichzelf mooi te kunnen maken, zichzelf lekker te verwennen (In de goede zin van het woord.) , of überhaupt het gevoel hebben gehad dat ze waardevol waren en er echt toe deden, dat gevoel nu wel te kunnen geven. Nu wil ik niet zeggen dat deze vrouwen het gevoel hebben dat ze waardeloos zijn of geen nut hebben, maar deze vrouwen krijgen weinig waardering en het gevoel van nut is in hun omstandigheden vaak niet eens iets waar ze aan denken. Het enige waar ze aan denken is hoe wordt mijn kind beter, hoe kom ik terug naar huis, hoe krijgt mijn gezin te eten.
Dan is het gevoel van nut hebben echt een luxe. Dan is het ook luxe om jezelf er mooi uit te laten zien, iets wat bij ons gelijk is aan dagelijkse kost.
Alleen hun haar, dat is het enige uiterlijk vertoon waar ze wel erg veel mee bezig zijn.
Voordat ik begon met deze vrouw zo mooi mogelijk te maken, kwam er langzaam een glimlach op mijn gezicht. Een soort van kerstgevoel overviel me. Het idee dat je echt iets goeds kan doen voor iemand anders.
Dat bleek ook uit de reviews.
“You guys made my day!”