The Marriott family

Phuket

Soms is het gewoon zo heerlijk om echt weer eens luxe te ervaren. Om je heen kijkend en het gevoel te hebben dat je in een skiresort zit aan de huizenbouw te zien. En dan even verder zie je prachtige jachten die drijven op het helder blauwe water. En waar een haven is kan je eten en daar zaten we dan op het terras in zomerjurken te genieten van heerlijke broodjes die normaal alleen in Europa te krijgen zijn.
Phuket marina is de jacht club van het eiland, daar stapten we op de boot om crossend over het water naar phi phi Island te gaan.
Ik vond het echt zeldzaam mooi. De witte stranden en het kristalblauwe water. De stranden zijn zo wit omdat het geen zand van gesleten steen is, maar het is gesleten koraal waar het zand van is gemaakt. Daardoor is het ook zo fijn. We sprongen van de boot deden onze flippers aan en een snorkel in onze mond.
Ik dacht, al die snorkels zijn na de vorige trip alcoholisch schoongemaakt. NATUURLIJK NIET IDIOOT, BECAUSE EVERYTHING IS POSSIBLE IN THAILAND. Lekker fris dus weer, maar ach gelukkig ben ik niet bang voor bacteriën. Daarna stopte je ze terug in de bak en wilde je daarna nog een keer snorkelen? Dan pakte je gewoon weer een ander uit de bak. Soort van zoenen en speeksel uitwisselen maar dan anders.
Ik dook met mijn hoofd onderwater. Schokkig, de angst om anders te ademen of geen lucht te krijgen vind ik een van de ergste die er is. Maar goed geen gezeik, ik had altijd al eens de kleine zeemeermin willen zijn en als je dan je kinderdromen kan laten uitkomen dan moet je ook even sterk zijn.
En echt het was fantastisch! Allemaal mooie kleuren koraal, vissen zoals in finding Nemo en bijna de zelfde vissen zoals Botje van Ariël. Paarse anemonen en andere prachtige weekdieren. Schelpen die in kleine holletjes zaten van de rotsen en de vissen die tussen de bruggen, gevormd door koraal, heen zwommen. Bijna magisch, maar zo genieten.
Nadat iedereen weer aan boord was voer het schip bijna de kust op, waar we afstapten en de stranden op liepen, bier drinken in een ligstoel en gewoon genieten en rozig worden. Na het strand gingen we weer terug naar de haven. Beetje gassen en de kust achter je laten. Ik hou daar van, de wind door mijn haar, glitters kijken die het zonlicht maakt als het licht breekt op de golven, en snel over de golven razen.
Alleen daarna is het altijd zo jammer dat je een coupe storm hebt en heel veel conditioner moet gebruiken om jezelf niet kaal te borstelen.

S avonds reed ik weer terug op m'n scootertje naar marina waar mijn manager me opwachtte om uit eten te gaan met het management. Vereerd dat ik werd gevraagd, maar het was ook meer voor de teambuilding. Om werk en privé eens een keer samen te brengen. Wat een gezellige avond! Al het eten kwam op tafel en alles werd gedeeld. Uiteindelijk werden we het restaurant uitgestuurd en wat doe je dan? Ik werd terug naar marina gereden, maar onderweg haalden we ergens biertjes om gezellig met z'n allen op te drinken.

Mijn vrijedag, maar toch naar werk voor front office Outing. We reden naar een andere provincie, Phang Nga. Het grootste mangrovebos van Thailand. We reden naar de waterval toe. Eerst m'n ogen uitkijkend. De spa vissen die hier natuurlijk waren en lekker aan je voeten kwamen eten leven hier gewoon in de vijvers van de waterval. Sommige meiden zaten al even, maar toen ik kwam zitten was er bij hen geen vis meer te bekennen. "Floor, you hep smelly feet. They like!"
Hoezo niet direct deze cultuur? "Floor you hep ugly feet!" En bedankt, gelukkig kunnen m'n voeten me nou niet zoveel schelen. Maar toch stapte ik maar uit het water, want ik vond t niet zo aardig dat ik met mijn stinkende poten al hun visjes afpakte. Dus ik ging met de jongens mee. "Floor come into the water." "But I don't have my swimming suit with me." "But you can wear your clothes." "I also don't have an extra pair of clothes?" "Why not? You didn't know we were going to swim?" "No, no one told me." "Darren didn't tell you? Darren?" (Darren is een schat van een jongen, maar houdt meer van gamen dan van sporten.) "No I didn't check my mail. But I don't want to swim anyway." Zei hij.
"Floor you can swim in your dress, some of the girls will have clothes for you."
Dus daar ging ik dan. Glijdend van de rotsen alsof het een glijbaan was het water in. Duikend onder de waterval naar de grot erachter en springend van de waterval af alsof het een duikplank was. Natuurlijk tropisch zwemparadijs.

Toen ik eindelijk naar huis reed douchte ik me en deed een andere jurk aan en m'n bikini, want nu ging ik naar een feest waarbij ik wist dat er een zwembad was.
Net als vorige keer kom je binnen is er heel veel eten en heerst er een "help yourself service." Het eten lekkerder dan ooit tevoren en tot nu toe in het mooiste Thaise huis dat ik ooit gezien heb. Het was dan ook wel een vakantie Vila, maar het hielp wel mee aan de sfeer van het feestje. De muziek stond hard, maar niemand danst. Snap jij t snap ik t? En de barbecue geurt heerlijk. Dat niemand ziek is geworden snap ik nog steeds niet. Het vlees en de vis ligt voor uren op de grond ontdooid, wordt lekker warm, paar vliegjes, allemaal geen probleem. En maar blijven eten. "Probeer dit eens?" Ja dan is t echt moeilijk om te zeggen, "Nee liever niet, ik denk dat ik daar ziek van wordt." Dus ik probeer t maar gewoon en train m'n lichaam wel op de nieuwe bereidingswijzen van eten die het hier moet ervaren.
Vervolgens begonnen er eindelijk mensen met zwemmen, de een na de ander werd t water in gegooid. Ik ook, met m'n jurk nog aan. Niemand had mij verteld dat het hier normaal is om met je kleren aan te zwemmen. Ik had het kunnen weten, want bij de waterval deden alle jongens het ook, maar ik had dus geen droge kleren mee. Ik had m'n bikini onder mijn jurk aangetrokken, maar het was al te laat. Ik trok m'n natte jurk wel uit en legde hem te drogen. Waarom ze nou precies hun kleren aan hielden weet ik niet. Maar volgens mij voelden ze zich daar gewoon prettiger bij. Wat ik wel wonderbaarlijk vond is dat in een land met zoveel water er nog best een aantal mensen echt niet kan zwemmen.
Ze werden wel in het water gegooid, maar moesten daarna ook gered worden.
12 h, tijd om uit te checken. Ik haat dat als het feest nog bezig is, maar de volgende dag om 6h op is wel heel zwaar zonder slaap en met alcohol.
Maar goed voor het volgende feest wordt mijn motto: Everything is possible in Thailand, dus dat feest kan best wat langer doorgaan.