Altijd een gids bij me - Reisverslag uit Phuket, Thailand van Floortje IJssel de Schepper - WaarBenJij.nu Altijd een gids bij me - Reisverslag uit Phuket, Thailand van Floortje IJssel de Schepper - WaarBenJij.nu

Altijd een gids bij me

Door: Floortje

Blijf op de hoogte en volg Floortje

09 September 2015 | Thailand, Phuket

Phuket

Blote voeten in het zand. De bar eigenaar was gewoon te lui om een vloer te leggen dus heeft hij zijn bar maar gebouwd aan het strand. Heel verstandig en lekker geld besparend.
Daar kwam ik dan eindelijk aan na een ongelukken rit. Of eigenlijk had ik er geen last van, van die ongelukken. Ik moest opgehaald worden van huis. Mike kwam me ophalen met de scooter, maar toen hij eenmaal bij me was, kwam hij met minder goed nieuws. Hij had een lekke band. Dus zouden Maud, Emilio en Oh ons op komen halen met de auto. Ook dat met minder succes, want nog geen vijf minuten later kregen we een belletje. De auto zat vast in het drijfzand.
Arme ik, Oh haatte me al voordat ze me uberhaupt ooit had kunnen ontmoeten. Door mij zat haar auto vast.
Toch voelde ik me niet erg schuldig en namen Mike en ik een taxi naar Indigo Pearl.
Eenmaal in de bar zonder vloer aangekomen was de hele trip al veranderd in een mooi verhaal. Dus we bestelden een biertje en proosten erop. In de bar waren verschillende internationale toeristen afgewisseld met locals. Zo ging ik een potje biljarten met een Mexicaan en twee Thaise. Er werd een dealtje gesloten… Wie verliest betaald. Dus wij betaalden, want na mijn eerste slag zat de zwarte bal al in een gat. Stom spel, beetje ketsen en in een gat verdwijnen…
De dag erna vertrok om half 9 het busje voor een toeristentrip.
Het was een beetje een volwassen dierentuintrip
Eerst de aapjes kijken en de aapjes voeren. Toen met een iets stoerdere wagen dan een golfkar over ruige paden rijden. Telkens als ik flink gas gaf met de quad om over een steen heen te rijden, werd ik uit het zadel gelanceerd. Gelukkig heb ik altijd goed kunnen paardrijden, dus wist ik hoe ik moest blijven zitten.
Vervolgens gingen we een soort van paardrijden. Maar dan stoerder en groter.
Achter de oren van een olifant namen we plaats en reden voor 20 minuten door de jungle. Na het tripje dierentuin gingen we raften. Misschien wel het allerleukste van de trip. We gingen hard, we werden nat en de omgeving was prachtig.
De thaise bestuurder deed een grote pad in de boot. Ik dacht dat hij die bij ons in de boot had gedaan om ons te pesten. Dus ik gooide hem uit de boot, terug het water in. Zij waren daar minder blij mee. Ze wilden hem opeten…
Kwestie van leven of dood, zit een kikker met een Thai in de boot…. Dan is hij dood.
En als laatste van de trip gingen we naar de waterval. Heerlijk zwemmen, verkoelen en plezier maken.
En om de dag echt goed af te sluiten eten aan het strand. Waar we vooral nagenoten van de super leuke dag.

Na een dag gewerkt te hebben moest ik de volgende dag weer vroeg opstaan voor mijn rijbewijs. Een jongen die eerder bij ons hotel had gewerkt reed me er ’s morgens om 7 uur heen en hij hielp me met alles. Ik spreek natuurlijk geen Thais en om duidelijk te maken wat je bedoelt en wat je nodig hebt is lastig. Maar uiteindelijk heb ik hem niet gekregen. Ik had niet de juiste papieren en op de een of andere manier sta ik nog niet ingeschreven als inwoner op een adres. 5 uur lang zijn we bezig geweest. “Ik ben het zat” zei ik. “Ik baal” zei hij. “Waarom?” vroeg ik hem. “Ja, ik wilde dit echt graag voor je regelen.” “Weetjewat, we gaan gewoon gezellig ergens lunchen.” Zei ik tegen hem. Dus we reden naar mijn appartement toe. Ik wilde even snel wat dingen pakken terwijl hij buiten wachtte. Ik nam hem mee naar een leuk tentje buiten aan de weg. We spraken leuk en hij vertelde me grappige weetjes. Zoals waarom alle thaise mensen op een random moment op de weg toeteren. Het is niet om te waarschuwen. Het is als de bestuurder een tempel ziet. Als eerbetoon. Ik dacht eerst dat het een dwangneurose was van bepaalde bestuurders. Dat ze op bepaalde momenten van zichzelf moesten toeteren.
De gentleman betaalde voor mijn lunch. En al snel daarna betaalde ik hem voor het rondrijden de hele dag. Ook al had ik dan geen rijbewijs. Ik had het wel leuk gehad.
Om de dag echt goed af te sluiten. Een afscheidsfeestje van Emilio in cafe 54. Kort, maar krachtig. Kort vanwege werk dat de volgende dag gewoon weer verder gaat. Krachtig omdat kwaliteit meer waard is dan kwantiteit. En van kwaliteit was het.

  • 09 September 2015 - 22:23

    Roeland:

    Leuke belevenissen Floor.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Floortje

Floortje naar het einde van de Wereld. En ze is nu in Zuid Afrika.

Actief sinds 28 Aug. 2013
Verslag gelezen: 253
Totaal aantal bezoekers 31578

Voorgaande reizen:

20 November 2016 - 10 Februari 2017

This is Africa

19 Augustus 2015 - 03 Februari 2016

Internship Thailand

29 Augustus 2013 - 15 Januari 2014

Parijs

28 Augustus 2013 - 31 December 2013

Mijn eerste reis

Landen bezocht: