Genieten in de laatste week.

Mijn laatste week is van start gegaan en daarom mag ik mezelf best verwennen. Ik geef mezelf een musical cadeau. (En schoenen, maar die heb ik teruggebracht omdat ik me besefte dat ik toch niet zo veel geld had...) Ik ging donderdagavond helemaal alleen naar la belle et la bete. Het was werkelijk fantastisch. Dat ik alleen was kon me geen ruk schelen. Ik heb genoten. De costuums waren prachtig. Ik snap werkelijk niet hoe ze ze zo kunnen maken. De muziek alsof het van een bandje werd afgespeeld en alsof er veel aan bewerkt was. Maar ik zag het orkest zitten en de spelers zingen. Dus het moet wel echt zijn. De grappen begreep ik en eigenlijk kon ik alles volgen. De glimlach was niet van mijn gezicht te slaan. De Franse taal vind ik zo mooi. Het gaf alleen maar meer charme aan het stuk. Stiekem vond ik mezelf kei stoer dat ik dit toch maar deed. Alleen naar een musical in Frankrijk. Mais pourquoi pas?

Vrijdag middag na het oppassen kwam Milou bij mij. We kochten verrukkelijke taartjes. Popelini's heten ze en ze zijn populair aan het worden hier in Parijs. Nou ik begrijp waarom... Ze zijn werkelijk verrukkelijk. Het zijn een soort soesjes met een vulling. De vulling is verschillend van pistache tot caramel en citroen tot framboos. We gingen hiermee bij een cafe'tje zitten waar een leuke barman werkt. S morgens kom ik daar altijd langs met aimee en Max. Hij vult graag de fles van Aimee met een beetje water en noemt haar petite princesse. Natuurlijk leuk om daar na werk even wat te drinken en hem een soort van uit te leggen dat ik geen jonge tiener moeder ben. En natuurlijk onze taartjes op te eten.
Vervolgens gingen we naar la fourmi toe. Al gauw hadden we een leuk gesprek met een aantal Amerikanen. Tijdens de conversatie let je niet zo op je omgeving. Totdat we op een gegeven moment door kregen dat er een gevecht buiten gaande was en er met pepperspray gespoten werd. Welcome in the ghetto. Tenminste zo voelde ik me wel even. Ik had niet verwacht dat dat spul zo sterk zou zijn. Ik zat binnen zeker 5 meter van de deur verwijderd en het sloeg op mijn longen. Ik voelde een scherpe smaak op mijn tong en 5 minuten erna had ik nog het gevoel dat ik moest niezen. Maar goed, ik vond het best een big happening maar de rest van de kroeg blijkbaar niet, want er werd na die paar minuten niet meer op gereageerd. We bestelden ons eten en gingen daarna met wat Fransen tafelvoetballen. Het was echt een heerlijke avond, ouderwets gezellig en we hebben leuke nieuwe mensen ontmoet. Het is echt, hier in Parijs hoef je nooit alleen te zijn. Altijd echt altijd komen er mensen naar je toe voor een praatje. Het zijn dan niet altijd Fransen en niet altijd de persoon die je wil. Maar de praatjes zijn er. Zoals gister een Amerikaan van in de 40. Die met ons kwam praten en zichzelf uitnodigde om met ons wat te gaan drinken. Hij had iets viezigs tussen zijn tanden een harde stoppelbaard (dat weet ik doordat hij ons per se de Franse twee kussen wou geven) en een soort irritante fake glimlach die na elke zin die hij had gemaakt weer tevoorschijn kwam. Heel irritant. Toen bleek hij ook nog in Maastricht te wonen en wil graag met mij afspreken als ik daar ook woon. Dat lijkt mij niet zo'n goed idee. Hij: "pourquoi pas?"
Daarna kwam er nog een Amerikaan bij. Die was wel normaler. Maar die nodigde zichzelf uit om de rest van de dag met ons door te brengen. Die uitnodiging hebben we alleen geweigerd.
'S avonds gingen we samen uit. We zouden eigenlijk met nog 2 jongens gaan, alleen die werden geweigerd. Toch gingen wij als meisjes wel naar binnen. Het was echt een heerlijke avond met veel dansen, lekkere drankjes en rare gebeurtenissen. We hebben gedanst met een man van 38. Milou werd gesandwiched en terwijl dat gebeurde gingen die jongens met elkaar zoenen. En ik danste met een jongen die me niet meer uit het oog verloor. Als ik met een ander danste kreeg ik het gebaar naar me toe van ik hou je in de gaten. Eerst 2 vingers naar zijn ogen gewezen, dan 1 vinger naar mij toegewezen. Hmmke, Franse mannen zijn dus bezitterig...
Maar t was me een topavond.
De dag erna was half brak dag. We liepen een beetje door de marais en gingen 's avonds uit eten bij... Twee Japanners lopen langs. En Milou zegt vrolijk hello sushi. Japanners voelen zich beledigd en lopen door... Nee ik weet niet of ze zich beledigd voelden maar t was wel echt gebeurd. En daar hebben we dus heerlijk sushi gegeten met Bram.
Nog 3 dagen te gaan. Dan ben ik weer de kaaskop in kaasland. Voor heel even ben ik nog de leuke hollandaise in het Parijs paradijs.